Uyumak İstiyorum Sonsuza Dek

Ne uçmayı öğrenebildim,ne yürümeyi.Ne koşmayı,ne emeklemeyi.Bütün uzuvlarım tam olarak yaratılmışsa da ben ısrarla bomboş yaşamayı seçtim.Bulunduğum yerden bir karış bile yükselemedim.Hayallerinin peşinden koşup onları gerçekleştirenlere gıpta ile baktım.Her seferinde başladığım işi yarım bıraktım..Her defasında sonu gelmez girişimlerde bulundum.Acıdım kendime.Ağladım.Bir tek yolunda giden gözyaşlarımdı çünkü.Her zaman yanağımı aşındırdı;yatağında akıp vadileri oluşturan akarsular gibi gözyaşlarım da yanaklarımda kendi vadisini oluşturdu.Ne yapmak istiyordum?Tamam,şükür ediyordum.Rabbime dua ediyordum.Bir süre sonra şeytan dualarıma da dil uzattı;ellerim Rabbime açılmaz oldu.Günlerim hayata yabancı geçti.Kendime yabancılaştım.Yaşımdaki rakamlar hızla ilerliyordu ama ben bu hayatın daha kaçta kaçlık bölümünü yaşamaktaydım ki?
Beni umutsuzluğa ve mutsuzluğa sürükleyen bu hisleri hayatında amacına ulaşmayı başarabilmiş,hiç bir şeyin imkansız olmayacağına kanaat getirmiş birine anlatsam kabul etmez.''Yapacaksın,başaracaksın.suçlu sensin'' der.Der demesine de içimde kopan fırtınada bir de bunu diyen kimse o savrulup dursa,yolundan sapmış vaziyette umarsızca bir şeylere tutunma çabasında olsa bana hak verir.
Hislerimi kelimelerle süsleyebilsem,anlatım kabiliyetim olsa birden fazla kitabım olmuştu şimdiye. Ben de okudum.Okudukça küçüldüm.Bir zerre olduğumu anladım.Bu daha bir koydu bana.Sonra bir yerlerde birine rastladım.Ona sadece adımı söyledim.Diğer kalan her ne varsa kendisi oluşturdu.Kendisi yeni bir ben oluşturdu.Artık yeni bir yaşım,yeni bir kişiliğim yeni bir hayatım vardı.Aklım kalbimle savaş verirken her defasında susturulmak durumunda kaldı.Diyemedim ki seni sevemem.Diyemedim ki senin dediğin gibi biri değilim.
Şimdi oturmuş elim kolum bağlı izliyorum kendimi.Tek bi şeyi istediğimden eminim;uyumak istiyorum;sonsuza dek.