Uyutmayan

Başımı yastığa koyduğumda,
Evet, sıkıntılar üşüşür yanıma.
Ama bilirim, hepsi misafir,
Gecenin karanlığı kadar geçici.

Yorgun aklım bin düşünceyle dolar,
Kalbim sanki fırtınalarla çırpınır.
Ama her fırtına biter sonunda,
Her yağmur gökyüzünü arındırır.

Gözlerimi kapadığımda içimden fısıldarım:
“Bu da geçer, yarın yeni bir doğumdur.”
Sabah, umutla kapımı çalacak
Ve ben yeniden güçleneceğim.

Çünkü hiçbir gece sonsuza dek sürmez,
Ve hiçbir sıkıntı bana yenilgiyi öğretmez.
Başımı yastığa koyduğumda bilirim:
Sabah mutlaka ışıkla gelir.