Uzak kalplere

Zamanla değişen ve sanki hiç yaşanmamış gibi davranılan şeylerden, geri dönmeyi istemekten yüreğime söz dinletememekten yoruldum . Şimdi bir bardak çay koydum kendime saatlerdir boş boş oraya buraya bakıyorum kulağımda ufak bir şarkı anlamı sonsuzluğu anlatan , hiç ayrılmadık seninle ? Ayrılık nedir ? Sadece ayrıldık kelimesiyle biten birşey mi ? Peki ya kalbim senden ne zaman ayrılacak buna bir sözün var mı? Ah sen hiç bir zaman nu satırları okuyamayacaksın değil mi ? Bu kadar yakınken bana nasıl bu kadar uzaksın .
Ne zaman kalbin bu kadar uzaklara göçtü senin . Eskiden gözünün içine bakıp anlarken şimdi bir dünyayı ayağa kaldıracak kadar bağırıyorum neden duymuyorsun. Söylesene ne zaman bu kadar uzaklara göçtü kalbin senin . Sana kızamıyorum seni özgür bile bırakıyorum. Özgürlük derken hani benim seni sürekli aramamdan , sormamdan sikayetciydin ya . Hani sürekli sesini duymak istiyordum ya . Bak şimdi aramıyorum ,sormuyorum , görmüyorum. Biliyor musun yavaş yavaş iyilesiyorum sanki . Ama sadece bir şarkıda, gördüğüm en ufak bir kelimede , fotoğrafta yeniden darmadağın oluyorum . Neden gözden uzak olan gönülden de uzak olur sözü benim ruhuma etki etmiyordu. Kalbim çok yoruldu artık. Bir yanim her defasında ona koşarken diğer yanim bırak artık diyor . Söylesene arkadaş ben ne yapayım. Zira artık aklımda, kalbimde ne yapacağını bilmiyor ...