Uzaklara İthafen

Gözlerim kayıyor bazen ufuklara,
Ne de güzel kapanıyorum içime.
Yüreğimde Sibirya soğukları esiyor,
Sebebini bilmediğim bir zelzele,
Kalbimi bir taş yığınına çeviriyor.

Ruh iklimimi süsleyen meltem bulutları,
Kuzeyden ardı arkası gelen lodoslar,
Şu gördüğüm ufukta, batan güneş,
Hepsi, her şey uzaklaşıyor benden.
Ansızın ufkun ardına çekiliyorlar.

Anlatmak istediğim çok şey var.
Belki de dinlemeye razı değiller beni.
Defalarca yakarışımdan bıkmış halde,
Bir başıma, karanlığa terk ediyorlar.

Sanki bir şey yüreğimi perçinliyor.
Onu görüyorum.. İşte orada.
Semada öylece bana bakıyor.
Sanki bir şey olmuşcasına hüzünle,
Bana benim kim olduğumu hatırlatıyor..