uzun yıllarımı alsa da bu kavrayış, olaylara bakış açımı yumuşattı . Kimse haklı da değil haksız da, aslında her hikayede herkes kendince haklı, hatalar hep iki taraflı... Çok da büyütmeye gerek yok yani 'Ben haklıyım!'ları. Hem haklı olmanın mutlu olmaya yettiğini de görmedim. ''Öyle olması gerekiyormuş öyle olmuş.'' diyorum. Birbirimizi yıpratacağımız tartışmalara da girmiyorum artık . Verebileceğim en büyük cevap sessizliğimdir. İsteyen istediği gibi doldursun boşlukları . Gönlü benimle geçinmek isteyen geçinmenin bir yolunu bulur, istemeyene de dünyanın en güzel cümlelerini de kursam yine istediği gibi anlayacağını bildiğimden yormuyorum artık kendimi... Dileyen dilediği gibi doldursun sessizlikleri:) Ben elimdeki vakti ve çevremi güzelleştirmeye çalışmakla meşgulum ????