Aynı göğün altında, aynı yolun izinde,
Adımlarımız birleşir, rüzgârın sessizliğinde.
Yol uzar, taşlar çoğalır, geceler ağırlaşır,
Ama dostluk yanındaysa hiçbir yük yarılmaz.
Bir ekmek bölüşülür, bir yudum su paylaşılır,
Gözlerde umut parlar, dertler hafif sayılır.
Ne fırtına ne karanlık, ne de dikenli dağlar,
Dostlukla yürünürse yol, kısalır bütün yollar.
Bazen susar kelimeler, bazen şarkılar söylenir,
Gönüller aynı ritimde, kalpler dostça dinlenir.
Yorgunluklar unutulur, yaralar sarılır,
Gerçek dost uzun yolda belli olur, anlaşılır.
Ve bir gün yol biter, ufukta yeni sabah,
Arkana dönüp bakarsın: “İyi ki vardın” diyerek.
Çünkü uzun yol dostluğu, ömürden de kıymetli,
Yan yana yürümek, aslında sonsuzluk demek.