VARLIĞIN BİR DUA GİBİ

Karanlıkta ışığım oldun sen,
Adını andım en zor gecemde.
Bir nefes gibi, umut gibi doğdun,
Kalbimin kıyısında senin izlerin,
Varlığın bir dua gibi çöktü yüreğime.

Kırıldığım anlarda bile susmadın,
Sevgiyle örttün sessizliğimi.
Ne zaman yorulsam hayattan biraz,
Bir gülüşün yetti ayağa kalkmaya,
Seninle güç buldu her düşüm, her hayalim.

Yolumu kaybettiğimde sen vardın,
El oldular, sen hep yoldaş kaldın.
Kimseye anlatamadığımı bildin,
Bir kelimeyle kalbimi okudun,
Seninle dindi içimdeki her fırtına.

Her kadın abla olamaz, bilir misin?
Bazısı sadece doğurur, geçer.
Ama sen, annem gibi değil,
Bambaşka bir yerdesin kalbimde,
Anne yarısı dedikleri işte tam sensin.

Sensiz bir dünya eksik olurdu,
Hayatımda bir renk daha silik olurdu.
Ne mutlu bana ki seninleyim hâlâ,
Her doğan gün seninle daha güzel,
Varlığın ömürlük bir şükür bana.