VARLIĞIN YETER

Hayatta her şeyin bir tarifi varmış gibi geliyor insana. Mutluluk; başarıya ulaşmak, acı; kaybetmek, dostluk; birlikte gülmek sanılır hep. Ama bazı duygular vardır, hiçbir tanım yetmez anlatmaya. Bazı insanlar vardır, sırf varlıklarıyla hayatına yön verir, içinde güneş açtırır. İşte sen, benim için tam da öylesin.
Seninle kurduğum bağ, kelimelerin yetersiz kaldığı bir yerden geliyor. Ne seni anlatmak kolay, ne de sana olan sevgimi ölçmek mümkün. Çünkü sen sadece bir "abla" değilsin. Sen, hayatımın bana sunduğu en büyük hediyelerden birisin. Sadece kan bağı olmayan bir kardeşlik değil bu; bir kalp bağı, bir ruh dostluğu. Kalbimin en sessiz köşesinde hep senin adın yankılanıyor.
Sana ne zaman ihtiyacım olsa, bir şekilde hep oradaydın. Yorgunluğumu hissettin, kelimesizliğimi anladın, gözlerimdeki buğudan içimdeki fırtınayı okudun. Sen kimseye benzemeyen bir kadınsın; güçlü ama bir o kadar merhametli, dik duran ama bir o kadar da şefkatli. Senin yanında olmak, dünyanın en güvenli yerinde olmak gibi.
Zaman geçtikçe fark ettim ki, seninle büyümüşüm ben. Senin tavsiyelerinle şekillenmiş kararlarım, senin gözyaşına saygıyla eğilmiş yüreğim. Senin bana kattıkların; pahası biçilemeyen öğütler, koşulsuz sevgi ve yüreklendiren bakışlardı. Senin gücüne tanık oldukça ben de güçlü olmayı öğrendim. Çünkü sen sadece yaşanmışlık değil, aynı zamanda ilhamdın.
Senin varlığın bile yetiyor bazen...
Zor günlerde uzaktan bir mesajın, sessiz bir "buradayım"ın bile yetiyor.
Çünkü seninle konuşmadan anlaşabiliyoruz.
Çünkü seninle paylaştığım bir tebessüm bile yüreğime ferahlık veriyor.
Senin gibi bir abla, anne yarısı değil de nedir zaten?
Anne gibi şefkatli, kardeş gibi yakın, dost gibi sadıksın.
Bir bakışınla ne halde olduğumu anlayan,
bir dokunuşunla dertlerimi hafifleten birisin sen.
Sana ne desem, ne yazsam eksik kalır.
Seninle geçen her an bir ömürlük öğreti.
Senin suskunluğun bile öğretici, senin sabrın bile hayranlık uyandırıcı.
Ve ben, senin varlığını her zaman yüreğimde bir dua gibi taşıyacağım.
Dünyada çok şey değişebilir, insanlar gider, yollar ayrılır, zaman eskir…
Ama senin bendeki yerin hep aynı kalacak.
Yıllar geçse de, mesafeler girse de,
ben seni hep aynı sevgiyle anacağım.
Ve şunu bil:
Benim en karanlık gecemde sen bir yıldız gibi parladın.
En çaresiz anımda bir umut oldun.
Bu hayatta seninle aynı gökyüzünün altında nefes almak bile bana yeter.
Çünkü sen varsın.
Ve bu dünyada senin gibi bir "abla"ya sahip olmak,
en kıymetli kazancım.
Varlığın yeter.
Hem de her şeye...