Ve istismar basit bir olgu değil. Çocuktur anlamaz belki diye düşünenler olabilir. Lâkin o çocuk asla bir daha çocuk olamayacak. Büyüdüğünde ise yetişkin de olamayacak. Hep bir arada kalmışlık ve geç kalmışlık hissi. Sonra, sonrası daha vahim. Kurduğu yuva yuvaya benzemeyecek, evlatlarına ebeveyn olamayacak, ki Allah göstermesin belki aynılarını o çocuklara yapacak. Serüven hep böyle gelişti ve gelişiyor. Artık pollyannacılık yaşını geçtik. Gerçekçi gözler ve sözler lazım bize. Bozuk aileler bozuk nesliller yetiştiriyor. Bozuk nesiller saf nesillere zarar vererek onları bozuyor. Kısır döngü..

Ama bildiğim bir şey var, her şey kötüye gidiyor. Ne aile aileye benziyor ne öğretmen öğretmene. Ne siyaset insan hakkını gözetiyor ne de yasalar hakkı savunuyor. Şu saatten sonra hiç kimse hiçbir ideoloji için şeriatten daha iyi gibi bir fikir ile önüme gelmesin. Zihnimi ve kalbimi tüm batıla ve batılın cani fikirlerine kapadım. Batsın o çok sevdiğiniz batının yasaları, batsın çağdaş olacağız diye diye yıktığınız insanlığımız. Bu gece çok doluyum. Her gün vahşetle açılıyor gözlerim ve her gün çaresizlik ile kapıyorum dünya bahsini.

Bize biraz insanlık ya Hû, insanlık (?).