VEDA DURAĞI

Seninle bir aşk masalının sonuna geldik
Seni uğurlayacağım birazdan veda durağından biletini kestim bilinmez bir ayrılık ülkesine
Suçluymuşum gibi bakma öyle gözlerime ikimizin de payı var bu aşkın ölmesinde
Bak bana üzülmüyorum dimdik karşındayım
Seni son uğurlarken var gücümle ayakta olacağım
Beni güçlü hatırla istiyorum
Şimdi gideceksin çok uzaklara ucube bir ayrılık ülkesine
Belki de bir daha hic göremeyeceğiz birbirimizi
Donuk gözlerle bakıyorsun öyle bana bakma dayanamıyorum bu bakışa
Ben sana belli etmesemde ciğerime keskin bir bıçak saplanmış gibi gözlerime mil çekilmiş gibi her tarafı zindan karası görüyorum
Özlediğim kokun yok oldu buram buram hüzün kokuyor her taraf
Kalbim ise felç olmuş bir hasta gibi acıdan başka birşey hissetmiyor
Gözlerimden yaş akmasada yüreğim gözyaşı gölüne döndü
Dudaklarım sana karşı gülümsüyor ama. Ağzımın ici cam kırıklarıyla dolu her gülümsememde kesiyor kanatıyor canımı yakıyor
Bütün çabam beni güçlü hatırla üzülmedigimi anla diye
Yolcu yolunda gerek diyerek gitme zamanı geldi son kez baktım gözlerine kendi iyi bak dedim kısık bir ses tonuyla gidiyordun son kez el salladım
Kalbimden veda durağından uğurladım
Kendimi kanadı kırılmış uçamayan bir kuş gibi hissettim
Boğazım düğümlendi nefes alamıyordum
Sensiz kaldığım veda durağından hızlı adımlarla evimin yolunu tuttum
Beni karşılayan sensizliği buz gibi yüzüme çarpan kapım oldu
İçerisi zifiri karanlıktı göz gözü görmüyordu
Taş yığını duvarlar üstüme üstüme geliyordu
İçimdeki fırtınalar allak bullak etmişti beni
Güçlü görünmekten bitmiştim
İçimde biriken gözyaşı gölü gökyüzünden yağmur olarak gözlerimden sağnaklar şeklinde yağıyordu
Güçlü degil şimdi zavallıydım
Avazım çıktığı kadar haykırıyordum gitme kal diye
Biliyorum duymuyorsun
Seviyorum diyorum yine duymuyorsun
Yokluğunun perişan ettiği ben seninle Mutlululuğu zehirli kadehlerde arıyorum artık
Biliyormusun çok içince seni görüyorum bana geliyorsun elimi uzatınca kaçıyorsun belli ki hala kırgınsın bana
Bende kırgınım sana git desemde kalmalıydın gitmemeliydin
Hep hayallerini anlatırdın bana ben ise hayalleri sevmezdim
Biliyormusun şimdi seviyorum
Çünkü seninle sadece hayallerde buluşuyorum o yüzden cok içiyorum
Günümün çoğu saatini uyuyarak geçiriyorum çünkü düşlerime gelmeni bekliyorum
Unuturum sanmıştım ben seni unutamadım
Alışırım sensizlige demiştim alışamadım
Bir kere değil her gün bin kere öldüm
Kendi elimle açtığım kör mezara kendimi attım
Bedenim burda kalmıştı sen giderken ama ruhum nefesim hayat güneşim veda durağından seninle gitmişti
Bende senin gidişinle bitmiştim
Şimdi sensiz kaldığım bu diyarda yokluğunla suskun yaşayan bir ölüyüm