Vefa !
Kervan bekler yolcusunu, kuheylan bekler suvarisini, kıtmir peşi sıra Kefeştetayyuş'un.
Günler hasret tesbihinde, sabahlar akşamı bekler.
Geceler kâbus zikrinde, ard arda diyet ister.
Bedenim kan ter içinde, uykumdan bir haber ver.
Bir gönül var, ateşten bir çember...
Firdevs menzilinden kutlu bir haber gönder.
N'olur susamış gönlüme 'kevser'inden az su ver
Eller kavuşur ellere elbet, her vefa sahibini bekler.
Kalbimin kapısını başıma yıkan yar, şimdi nerde neyi bekler ?
Hani söz verenlerin yemini, hani sadakat muştuları ?
Vefasını unutanlardan ruhum vefa mı bekler?
Mefkure Yolcusu | Baki Ozhan