Yalnız ve dramatik bir yazarın kaleminden çıkma bir hayatı yaşıyor gibiyiz halkça. Lüksler, zevkler yok, herkesin tek derdi yaşamak. Herkes ya  yoksul ya mutsuz ya da  öfkeli. Kimi at gözlüğü ile olduğu yerde kalabalık etmekle meşgul ki bana soracak olursanız dünya üzerinde kapladıkları alanı gasp ediyor böyleleri ve herkesten mutlular, kimi ise her şeyi görüyor ve duyuyor, her şeyin farkında ama çaresiz. İşte onlar bu dünyada cehennemin ta dibini yaşıyorlar. Farkındalık bizim toplumumuzda alışılagelmiş bir şey değil. Biz şükürcü zihniyetin sağır olduklarıyız. Hiç bir farkındalık onları o derin uykudan uyandıramaz. Düşmedi bu toplum, düşmedi bu vatan göz göre göre yerin en dibine çekildi.