Yalnız Kimi

Kimileri başlarına sürdükleri karanlıkla oturur,
Ve dünya onların içinde yok olur.
Gölgelerle konuşur, haykırır sessizce,
Ama duvarlar sadece kendilerini korur.

Karanlık, dost gibi sarar bedenlerini,
Ama her nefeste biraz daha çürütür ruhlarını.
Gülünç maskeler takarlar gündüzleri,
Gece geldiğinde ise kendi korkularıyla dans ederler.

Kimileri bilir, kimileri bilmez;
Karanlık kolaydır, ışık acıdır.
Ve insanlar hep yanılır,
Kendi elleriyle ördükleri mezara bakmadan.

Her sessizlik bir ihanet,
Her gölge bir hatadır,
Ve başlarına sürdükleri karanlık
Onları yalnızca kendilerine teslim eder.

Ama yine de otururlar,
Görmezden gelirler ışığı,
Korkarlar kırılmaktan, yanmaktan,
Oysa tek gereken, cesaret edip ayağa kalkmaktır.

Ama kimileri…
Kimileri sonsuza dek oturur,
Başlarına sürdükleri karanlıkla,
Ve dünya onları unutmaz,
Ama onlar dünyayı göremez.