Yalnızlığa Alışan Güç

Güçlü bir insan
yalnız kalmaya alışmıştır;
omzuna yaslanacak biri yokken
dik durmayı öğrenmiştir.

Sevilirken bile
içinde bir boşluk taşır,
çünkü gitmelerin sesini
önceden ezberlemiştir kalbi.

Kalabalıklar içinde
kendiyle baş başa kalır,
en çok da geceler bilir
onun kaç kez
susarak ayakta kaldığını.

Sevmiştir,
ama tutunmamıştır kimseye;
bilmiştir ki bazı ilişkiler
gelir geçer,
insan kendine kalır.

Güçlüdür…
çünkü yalnızlıktan korkmaz artık.
Yalnız kalmaya alışmıştır,
ama sevgisiz kalmaya
asla razı olmamıştır.