Yalnızlık Bana Yakışıyor

Gölge gibi sessizim,
Adım bile yankılanmaz odalarda.
Kalabalıkların içinde kaybolmuş bir rüzgarım,
Ve ben, hiç kimseye dokunamayan bir yalnızlık.

Yalnızlık…
En çok bana yakışıyor.
Çünkü gülüşümün ardındaki hüzün,
Sözlerimin arasında gizlenen boşluk,
Sadece benimle uyumlu.

Kimse anlamıyor belki,
Ama ben sevdim bu sessizliği.
Kendi içimde konuşan bir dost gibi,
Saklı, derin ve kırılgan.

Gözlerim bakıyor uzaklara,
Ama kimseyi görmüyor.
Kalbim çarpıyor sessizce,
Ve yalnızlık…
En çok bana yakışıyor,
Bir giysi gibi,
Ruhuma dokunan, sessiz ve gerçek.