Yanlış zamanlarda yanlış yerlere kurulmuş bir gece kondu evi gibi bizim hayatımız.
Hep gelmemiş olanın peşinden gittik.
Yada gelmeyecek olanı bekledik boş yere
Yıldızlar oyun oynadı bizimle her kaydığında dilek tuttuk
Avuçlarımıza konan kelebekler bir müjdeyi söylemeden can verdi
Sonra bir baktık;döküldü saçlar...
Rahvan atların yorgun gölgesinde uyuduk

Kor alev yangınlar serdik soğuk Aralık gecelerine...
Sabahın yağmur vurgunu çiçeklerinde kaldı gözlerimiz.
İçimizdeki ateşi diri tutmak adına her gün daha çok yaktık sobayı;attık bolca odunu,kömürü...
Fotoğraflarda gülümseyen bu gözlerin bir vurgunu olmalı diye bekledik boş yere,
Gözlerimizdeki yaşları silecek yüreği bekledik...
Bir sevdalı bakış bekledik hep gelir diye...
Çivisi çıkmıştı kavanoz tipli dünyanın
Bilemedik...
Mehmet YETEK