Yapma!
İnsanlar sana kapıyı gösteriyor,
Sen hâlâ pencerelerine çiçek koyuyorsun,
Yapma!!!
Bu kalabalık sokaklarda kalmışsın,
Çıkmaz ışıklara dolanmışsın,
Lambalarını yakan yok.
Yapma!!!
Kendi rûhunu bastırıyorsun,
Ve eşsiz sessizliğe yol almışsın,
Yapayalnız çöl sahrâsında kalmışsın.
Yapma!!!
Hâlâ neyi üsteliyorsun ey içim!
Burada kalmayacaksın, endişelenme.
Çık o seni yok sayan insanların içinden,
Kendi bedenini bırak kumsallara.
İşte o zaman kıymetin anlaşılacak,
Sen bu iklimler arasında yok olduğunda...