Yaran Yarama Denk Değil

Aldığın nefes ciğerini acıttığında,
O zaman konuşuruz, sözlerimiz yanar dudaklarımızda.
Şimdi değil, şimdi yaran yarama denk değil,
Kalbimin derinliklerinde biriken acılar var hâlâ.

Her adımın izi düşer yüreğime,
Her sessizlik bir hançer gibi saplanır ruhuma.
Sabretmek gerek, beklemek gerek,
Zira her yara, kendi zamanında açığa çıkar hakikati.

Bazen fırtınalar gelir üstümüze,
Gözlerimizi kör eden bir yağmur misali.
Ama unutma, her yağmur diner bir gün,
Ve ardında yalnızca temizlenmiş bir gökyüzü kalır.

Şimdi değil, şimdi konuşmak erken olur,
Senin acını ölçmek için kalbimin zamanı var.
Her yara kendi öyküsünü fısıldar sessizce,
Her iz bir ders, her sızı bir hatıra taşır.

Bekle…
Bekle ki kelimelerimiz gerçek olsun,
Bekle ki dudaklarımızdan dökülenler doğru zamanda yankılansın.
Şimdi yaran yarama denk değil, ama bil ki
Kalbim her daim senin için hazır, uyanık ve bekliyor.

Zaman gelir, acılar diner, nefesler hafifler,
O vakit buluşuruz, yıkılan duvarlarımız ardında.
O zaman konuşuruz, her kelime bir şifa,
Ve bil ki, o gün yakındır; sabret, sevgili, sabret…