Bir omuz arar ya insan susarken,
Bir bakış yeter, konuşmasa bile.
Senin varlığın öyle tam ki abla,
Eksik yanımı sen tamamladın hep,
Yarım kalmasın duaların, benimle.
Gözlerimde büyüttüğüm umutların,
Sesinde buldum teselliyi bazen.
Ne zaman canım yansa, düşsem yere,
Sen hep diz oldun, sığınak gibi,
Yüreğinle sardın her yara izini.
Küsmek ne bilmedik seninle biz,
Çünkü sevgimizde hesap olmadı hiç.
Sen verdikçe büyüdüm ben abla,
Bir annenin eli gibiydin her zaman,
Şefkatinle geçer oldu tüm gecem.
Ne kadar anlatsam yetmez sana,
Her satırda sen varsın, yine sen.
Anne yarısı derken yalnızca değil,
Kalbimin en derin yerindesin çünkü,
Seninle başladı hayatı sevmem yeniden.
Bir gün yollar ayrılırsa istemeden,
Bilesin ki adın hep içimde kalır.
Seninle güçlendim, seninle tamamlandım,
Ablam dedim ya hani, az bile söyledim,
Dualarımda sen, hep en başta anılır.