ölmekten korkan bir yığın cesedi ve hiç bitmeyen heveslerini hayretle izliyorum; yaşam denen bu bitmez tükenmez mücadele benim gözümde alabildiğine büyürken...ne kadar büyürse büyüsün ben bu mücadeleyi kazanacağım yolu yok! kendi doğrularımdan ödün vermeden ve değer yargılarımı kaybetmeden...yanlışsa yanlıştır herkesin görmezden geliyor olması ya da alışılmışlık o yanlışı bana doğru yapmaz. Evet haklısınız :çok yıpranırım , canım çok yanar, olan bana olur ama öbür türlü ben kendimden olurum! Elimle karşı çıkamıyorsam dilimle, dilimle karşı çıkamıyorsam gönlümle!