YAŞANMIŞLIKLAR

Yaralısın sen, içindeki korkularla boğuşacaksın ömür boyu.
Bir köşeye geçecek ve sokağı izleyip iç çekeceksin.
Hastasın sen, her ismin anıldığında delicesine acıyacak isimsiz yanların.
Garip bir mesele bu, isminle bile barışamamışsın.
Öyle kendine yabancı, öyle kendine karşı, öylesine de çocuksun.
Delisin sen.
Bir saç teline yazılar yazacak, bir kaburganın anatomisini en derinine kadar ezberleyecek ve çoğu kadını kendine hayran bırakacaksın.
Yine de eninde sonunda akşam olduğu zaman herkes evine bir lokma huzur götürürken sen delicesine bir nefret götüreceksin.
Sevmek isteyeceksin.
Çünkü sevmeye en çok aklı erip sevmeye kalbi ermeyenlerdensin.
Açacaksın kollarını, gözlerini kapayacak ve vücuttan vücuda saracaksın kollarını.
Her defasında huzuru buldum sanacak ve yanılgılarınla çırpınacaksın.
Dört duvarın arasındaki çaresiz kadın da sensin, bir masada insanları çevresine toplayıp dünyayı kurtarmaya koşan kadın da.
Bir dağ gibi heybetli bir çöl gibi yakıcısın.
En çok kendine yabancısın. bir keşfetme arzusudur, tutturmuş gidiyorsun.
Kendini hiç mi hiç tanımıyorsun. öfkelerini sarıyor, sarmalıyor sanki kefenin cebi varmış gibi onları biriktiriyorsun.
Hafızan nasılda kin ve nefret kokuyor!
Nasılda rutubetli ömrünün her yanı.
Adım atmana izin veriyor mu acaba omzundaki yaşanmışlıkların ağırlığı..