YAŞAYAMIYORUM ÇOCUKLUĞUMDA Kİ GİBİ

Bazen yazmaya kelime bulamıyorum biliyor musun? Bazen karaladıklarıma bakıyorum neye benzediğini inan bende bilmiyorum... Ne anlatsam boş geliyor, hatta anlatamayacağıma bile o kadar kaptırmışım ki kendimi, yazdıklarım çağrıştırmıyor kendi kelimelerimi... Düzelecek her şey birgün ve ben o günü bekliyor olacağım daima, lakin dinecek mi sızım bilemem, geçecek mi yara izlerim bunu da bilemem... Tekrar güvenebilecek miyim bir insana kim bilir? Belki bir daha asla... Belki kaybettiğim halde daima... Asla güvenemiyorum hislerime altından kalkamayacağımı bildiğimden. Nebiliyim yaşayamıyorum çocukluğumda ki gibi umursamazca, dayanamıyorum nefretime yakışan insanlara...