YAZIK !

Bir çocuk vardı gençliğini başarıyla geçirmiş akademik manada hekimlik okumuş aile sağlığında işe başlamış. Her sabah pomatını sürüp gelip işinin başına bakımlı şekilde geçen dışardan mutlu gözüken ama öyle ya mutlu değilmiş. İntihar haberini okuduk mahalleli olarak bir kısmımızın aile hekimi olarak. Özel sorunları varmış. Koruyucu olamıyoruz birbirimizin hayatına yeteri kadar dokunamıyoruz diye düşünüyorum bu durumlarda. Hiç mi biri nasılsın diye sormadı , bu kadar mı iyi gizleyebildi sıkıntılarını yoksa yakınları laf olsun diye sorup cevaplarını görmezden mi geldi. Bilemiyorum. Kaza, hastalık dışında böyle ölümler olunca hepimizi suçlu ve sorumlu görüyorum. Birine derdini sormaya, yardım etmeye korkar bir toplum olduk...