Yazmaktan başka ise bir şey gelmedi elimden...

Bir sürü söylemek istediğin şey vardır, beynini tırmalayan... gözlerini uzaklara dikersin... solgundur yüzün... isteksizsindir... yeni bir başlangıç yüreğini acıtır... ruhun çıkmak ister bedeninden... kırmak, kırılmak, en çok da son aşkın yormuştur seni... omuzlarında sürekli çoğalan bir ağırlık ve kollarını açıp kurtulmak istersin yükünden... ancak iyice büzüşürsün... birisi hafiften üflese dağılacak gibi hissedersin kendini... cesurum yapabilirim dersin... ayağını kurtaramazsın çamurdan... kurtarmak istemezsin çünkü bal gibi korkarsın... yalnızlık ve kendin olmak seni çağırır... paramparça kalbini bir arada tutan eli bırakmak istemezsin... sürekli ağlarsın ve susarsın... sustukça çığlıkların okyanusları aşar... hiç kıpırdayamazsın... sonra aniden toparlanırsın ve veda edersin... sessizce... giderken...

Mektup alırsın, her taraf gül gülistan;
derken cenaze geçer, her taraf zindan.
Mümkün olsa da insan, her zaman gülebilse;
olmasa her neşenin sonunda hüzün.
Acısı da, tatlısı da ömrümüzün,
çok pahalıya oturur üstümüze.