İNSANLIK öldü uzak diyarlarda.
Camide, kilisede, havrada.
Dumanlar sildi silüetlerimizi.
Mermiler merhametin şah damarına sıkıldı.
Utanç utandı kendinden.
Şeref silindi dillerden.
Taşlardan
Yollardan
Denizlerden...
Kızıl yaşlar aktı gözlerden.
Yaralar kabuk bağlamaz artık.
Kopardı köklerimizi katliam.
Demirden perdeler indi.
Demirden sözler bindi ense kökümüze.
Yeni isimlerde,
İnsanlık öldü.
Adalet kaçtı şehirlerden.
40 küsür kuş yükseldi göğe.
Ölüm ar etti şehitlerden...
(Sözün bittiği yerde şiir başlar. Bu şiir Yeni Zelanda'da acımasızca katledilen şehitlere adanmıştır.)
MUHAMMET BARAN ASLAN, 2019