YIKIK CÜMLELER

Yine gönül acıma yazıyorum tüm satırlarımı , sensiz geçmek bilmeyen zamanlarıma bitmek bilmeyen günlerime ve hiç geçmeyecek gecelere ....
Dışarıda yağmur yağıyor ,yüreğimde ise sensizliğin gözyaşları .
Ne zaman bu kadar uzak kaldık birbirimize ne zaman bu kadar sensizlik işledi yüreğime
Gün geçtikçe alışıyorum yavaş yavaş yokluğuna bunun tek suçlusu sensin, önce senli günlere sonra da sensizliğe alıştırdın. Biliyor musun kaç gece sen diye uyuduğumu, senin isminle uyandığımı sensiz günlerde neresi olursa olsun mutsuzluğa açılan bir kapı misali...
Bak yine baş ucumda resmin yüreğimde ise kalp atışların gizli kaldı .
Her gittiğim yerde içten gelmeden gülmek nedir bilir misin sen .
Bir ufak keman cızırtısında bile seni anlatan tek bir nota dahi içimi nasıl acıttığını .
Her şeyde seni anmayı, her yerde bir anımızın kalmasını . Yoldan geçen bir bebekte bile seni hatırlamayı, sen yanlızca kalbimi kendinle götürmedin yanında benim hayallerimi ,yüreğimi zihnimi, ruhumu da kendinle götürdün giderken . Ruh olmadan beden yaşar mı ? Kalp olmadan zihin yaşar mı ?
Artık aynı satırlarda, ayrı mısralar dahi olamayız seninle farklı cümleler de bile bir araya gelmez ismimiz .
Sen yanlızca kalbimin ücra köşesinde özgürlüğünü bekleyen ceza evi sokakları gibi müebbete çarptırılan kader mahkumu olarak kalacaksın .
Bense hiç cezası bitmeyen o kader mahkumuna aşık olan yavru güvercin gibi kalacağım yıllarca , belkide bir ömür ...