Yine akşam oldu gece gökyüzüne çöktü .
En çokta geceyi yağmurlu ve hüzünlü zamanlarda seviyorum saklıyor gözyaşlarımı ,kucaklıyor beni ,bağrına basıyor, gecenin koynuna sığınıyorum .
Bu aralar hayallerle uyuyor kabuslarla uyanır oldum . Gerçek olmasını düşlediğim ne varsa bir bir kayıp gidiyor avuçlarımın arasından . Her bir zerresini ezbere bildiğin insanının çekip gidişini aklime kalbime anlatmaya çalışıyorum . Tıpkı bu gece gibi ağlayıp sabaha hiçbir şey yokmuş gibi hayat rolüme ,oyunuma devam etmek zorundayım çünkü ...
Ben bir rüyaya masala inandırmışım kendimi ,aklımı ,kalbimi...
Kalbimin ücra köşelerinde sakladığım yorgunluklarım hiç anlatamadığım hayat sıkıntıları var . Ölümün bile kıymetinin kalmadığı bu dünyada her şey çok ama çok saçma