Ne kül oldu yana yana ne kor yüreğim.
Herşey bıraktığın gibi...
Ben bir mum yaktım sanıyordum;
Sensizliğimde, kalbimde kara ormanlar yanıyor.
Zaman denen akıp giden zehir!
Üzerini örtmekten başka bir işe yaramıyor.
Daha dün kurumuştu göz pınarlarım sahi;
Bugün nehir olup denizlere akıyor.
İlk senin için çırpınan kalbim,
Geçen zamana inat yine sana,
Yine sana...Senin için atıyor.
Gönül yarası dedikleri bu , derinde;
İnce bir kabuk tutuyor.
Ben her nefes aldığımda;
Yine sana, yine senin için kanıyor...