Yolun sonunu bilmiyorum,
Haritasız bir geceye benziyor.
Rüzgâr suskun, gökyüzü yorgun,
Ama gözlerinde ışık, bana yön veriyor.
Belki taşlı, belki dar bir patika,
Belki de çiçeklerle dolu bir ova.
Ama ne fark eder ki yolun biçimi,
Sen yanımdayken düşsem de kalkarım her defasında.
Seninle yazmak istiyorum hikâyemizi,
Her adımda bir satır, her bakışta bir mısra.
Kelimeler de yorulmaz senin sesinden,
Zaman bile kıskanır bu yolculuğu aramızda.
Elimi bırakma, düşerim karanlığa,
Elimi bırakma, kaybolurum yollarda.
Seninle yürürsem, sonu olsa da yolun
Başlangıç olur bana, en uzak durakta.