Defalarca vazgeçtim, kimi zaman dilimle, kimi zaman yazarak, kimi zaman boğazıma gerilip kalan bi yumruyla... Cümlelerim her şeyin bittiği yerdeyken gönlüm hep başlamayan ya da yarım kalanlardaymış. Her seferinde beni aynı çıkmaza sürüklemiş bir türlü uğurlayamadığım acılarım. Umutları bir türlü bitmeyen gönlüm hiç gelmeyecek olan '' bir gün...''lere sığınmış. Lakin bu kez bir hayli farklı; bu kez kabul ediyorum, bu kez sessizce gidiyorum, orada bekleyen değilim, gelip gelmediğinizi merak etmiyorum, ''acaba...'' demiyorum artık... Sadece ilerlediğim yolun bana getirdiklerindeyim:):)