Yorgunum

Yorgunum şimdi, bin yıl sevmişcesine…
Her anım seninle dolu, ama yalnızım,
Kalbim yorgun, gözlerim suskun,
Ve ben hâlâ seni düşünmekten yorulmamışım gibi davranıyorum.

Bin yıl boyunca taşımışım adını içimde,
Her gülüşün bir umut, her bakışın bir yara olmuş,
Ve ben sessizce yıkılırken, kimse fark etmemiş…
Yorgun ama sevgiyle direniyorum hâlâ.

Geceler uzun, karanlık içime sızıyor,
Yıldızlar bile titriyor, tıpkı kalbim gibi…
Bin yıl da geçse, hatırlayacağım seni,
Çünkü ben sevmişim, sessiz, çaresiz ve derin.

Belki bu yorgunluk bitmez,
Belki de sevgiyle yaşamak hep böyle bir acı,
Ama bil ki, bin yıl da geçse,
Ben seni sevmişim… ve hâlâ seviyorum, yorgun ama direnerek.