Yoruldum

Çok yoruldum, bedenim ağır bir taş gibi,
Daraldım, nefesim daracık bir tünel gibi.
Sıkıldım, düşüncelerim labirent olmuş,
Bunaldım, kalbim zincire vurulmuş gibi.

Gücüm kalmadı, ellerim titriyor boşlukta,
Zaman bile ağır aksak akıyor omuzlarımda.
Her umut bir adım daha uzağa sürükleniyor,
Ve ben kendi sessizliğimde kayboluyorum, yavaş yavaş.

Dünya dönüyor, ama ben durdum burada,
Gözlerim gökyüzüne bakıyor, ama yıldızlar da yorulmuş sanki.
Bir nefes alıyorum, ama içinde fırtına var,
Her düşüncem bir diken, her his bir yara.

Yine de hâlâ bir parça ışık var, bir kıvılcım,
Belki de en karanlık anlarda doğar asıl aydınlık.
Gücüm kalmadı sandım, ama hâlâ dimdik ayaktayım,
Yorulmuş bedenimle, ama ruhum hâlâ direniyor.