Hayatımda birçok insan geçti, kimi yolcu, kimi sadece misafir... Ama sen, Makbule ablam, yüreğime ismini kazıyan nadir insanlardan birisin. Sadece ablam değil, yeri geldiğinde annem, sırdaşım, yoldaşım oldun. Ne zaman düştüysem elimden sen tuttun. Ne zaman içim kararsa, gözüm seni aradı. Çünkü biliyorum, sen varsın diye bu dünya daha yaşanılır, daha anlamlı benim için.
Seninle bir bağı anlatmak kolay değil. Bu, kan bağı değil belki ama can bağı... O yüzden değerini bir kelimeye sığdırmak imkânsız. Sadece varlığınla bile içimdeki boşluklar doldu. Sessizce yanımda duruşun, bir söz etmeden bile hissettirdiklerin... Hepsi birer hazine gibi içimde saklı.
Senin gülüşün, bana verilen en kıymetli hediyelerden biri. Ne zaman seni gülerken görsem, dünyam güzelleşiyor. Ne zaman içinden geçeni samimiyetle paylaşıyorsan, kendimi güvende hissediyorum. Çünkü senin olduğun yer, bana hep “ev” gibi geldi… sıcak, huzurlu, gerçek.
Makbule ablam, sana olan sevgimi anlatmaya harf yetmez. Ama bil ki, senin mutluluğun için dua ettiğim her gecede, senin varlığını Rabbime şükrettiğim her sabahta varsın. İyi ki hayatımdasın, iyi ki yüreğimin en değerli köşesinde yer edindin.
Sen sadece bir abla değilsin. Sen, benim için tarif edilemez bir değersin.