YÜREĞİMİN AL SANCAĞI

Yüreğimin al sancaklarından sesleniyorum sana . Sesimin yankılandığı sokaklardan . Geçtiğimiz caddelerin altında ki banklarda yazıyorum satırlarımı . Az önce iki aşık geçti yanımdan içimden imrenerek baktım bizi düşledim o an bekledim, bu caddeden geçmeni bekledim ,yeniden bana sevdiğini söylemeni bekledim. Uzun süredir hayatımda ki her şeyin konumunu değiştirmişim mesela kendim bile senden sonra değersiz oldu meğer kendimi bile sen varken seviyor muşum şimdi yoksun gelir misin bilmem ama yoksun . bu kelimeyi söylemek o kadar zor ve içler acısı ki varsın ama yoksun . Başkalarıyla olma düşüncesi bile bu hayattaki olan hayallerimden vazgeçmeye bir sebep en azından giderken beni bana bıraksaydın . Kalbimi bana bıraksaydın .Yürek başka, kalp başka şeymiş sen benim yüreğimi alıp da gittin . Şimdi sana sayfalar dolu yazsam da ne fayda görmez ki gözlerin . Bir hançer gibi girdin yarama . Zaten yara olan yerime sende eklendin . Hangisine yanayım . Sana mı kendime mi bize mi ? Bunları hak edecek ne yaptık ki sevmekten başka, ne yaptık . Sevip de kavuşamıyorsak ,neden sevin sevilin diyorlar, neden sevmek güzel diyorlar. Sevmek sevilmek güzel de ya çekilen acılardan zevk alma durumuna gelirsen . Bana bunları yazdıran adam gözlerinin maviliğinden koy ömrüme, gökyüzü gibi güzel gözlerinden mahrum etme beni . kanatma içimdeki küçük çocuğun yarasını ...
Bırakma bu sana ihtiyacı olan elleri ...