YÜREĞİMİN YARISI

Ne zaman düşsem, elimden tuttun,
Karanlıkta ışık oldun sessizce.
Bir bakışınla dinlenirdi yüreğim,
Seninle tamamlandım ablam,
Sen benim en derin nefesimsin.

Derdimi dinleyen tek kalptin,
Yargılamadan sarıldın içime.
Ne zaman yok olsam kendimde,
Sen yeniden buldun beni,
Anne gibi, kardeş gibi sessizce.

İyiliğinle büyüdüm ben aslında,
Seninle öğrendim değer bilmeyi.
Bir sözünle güç buldu bu can,
Yanımda olman yetti bana,
Kendim olmaktan hiç korkmadım.

Hayat zorladı bazen ikimizi,
Ama sen hep dimdik durdun.
Gölge olmadın, güneş oldun bana,
Ben sana kardeş derim belki,
Ama sen yüreğimin anne yarısısın.

Bunu yazarken bile doluyor gözüm,
Çünkü sen benim baş ucumda duamsın.
Bir gün ben susarsam bu dünya için,
Bil ki içimde en çok sen varsın,
Sadece ablam değil, içimdeki en gerçek insansın.