ZAMAN

Nasıl da böyle düşman zaman bana. Uykularıma düşman. En güzel anılarıma, işte hayat bu dediğim anlarda neşelerime düşman. Ama sıkıntılarımla, hüznümle nasıl canciğer böyle. Yine adaletsizliğini tüm görkemiyle seriyor gözler önüne. Ah seni bir yakalasam ya! Denk düşsek seninle, tüm acımasızlığının içimde biriktirdiği öfkeyle meydan okurdum sana. Rastlaşacak kadar adaletliyse bu dünya öyleyse bi kaşık suda yenerdim de seni. Öyle eskisin ki zaman. Öyle yürekleri tanıyıp hiç kıymet bilmedin ki… Esip geçiyosun sadece. Kızıyorum sana. Dur durak bilmiyorsun hiç. Dinlenmiyorsun. Ben soluklanırken sen yine akıp gidiyorsun. Zamanı gelsin diyince de hiç gelmiyorsun. Ümidi kesince kapıyı çalıyorsun. Asıl düşman sensin zaman. Oynuyorsun hiç bıkmıyorsun.