zihin pencerem

Bir yerlerden alıntı sözler dolaşıyor dilimde.
Dudaklarım gülümsemeyi unutalı çok olmuş.
Af buyur yüreğim sen eskirken gücüm ancak yama yapmaya yetti.
Gözlerim imalı bakışların ardına gizliyor göz bebeklerimi.
Kirpik uçlarımda koca bir coğrafya. Hangi yaprak dökümünde yine bu mevsim?
Caddelerde rüzgarla başlayan şarkı çalıyor sokağımda bir yerlerde.
Fakat aşk yok kimsenin aklında.
Senin için ölürüm dediklerini hiç acımadan ölüme mahkum ediyor sevenler.
Öyle bir zaman dilimindeyiz ki, her şey anlamını yitirmiş.
Vefanın adı ancak kitap arası cümlelere konuk oluyor.
Asıl olan her bir şey aslını yitirmiş gerçeğini ise soran; bulan olmuyor.