Zira ben mezardayım

Beni aramayın toprak üstünde. Zira ben bir mezardayım.
Sorun bekçiye , her gece çığlık sesleri yükselir çürümüş bedenimden.
Annem bu daracık mezarda , çok özledim seni.
Babam, bir çığ misali büyüyor hasretin yüreğimde.
Çocuğum bildiğim kardeşlerim , kara gözlerinizi masum kahkalarınızı özledim.
Ve sen sevdiğim, ah bir bilsen çüreyen bedenimi bile acıtıyor özlemin.
Ben anne olmak istedim olamadım.
Artık anlıyorum zor olan ölüm değil,
Acıtan ölüm değil,
Asıl acıtan hayattayken sevgimi sizlere haykıramamak.
Zor olan, çüreyen toprağın altında olan bedenimin, bu kalp sızısına alışmaya çalışması.
Özlüyorum sizi.
Bir bebeğin anne kokusuna muhtaçlığı kadar muhtacım sizi görmeye...
Ah! hepte özleyeceğim sizi bu kalp bu beden de çürüyüp yok olana kadar.
Biliyorum bedenimi burada bırakırken kalbimi kalbinize koydunuz ve öyle gittiniz...
Ne mutlu bana ki hala bedenim çürürken bile kalbiniz de sonsuza kadar yaşayacağimı bilmek...