Zulüm

Söz, bir su gibi akar insandan insana,
Temizse hayat verir, kirliyse yakar yana yana.
Her kelime bir iz bırakır kalpte,
Ya merhem olur yaraya,
Ya da açar yeniden kanayan bir yarayı gizlice.

Küfre rica zulümdür…
Çünkü kirlenen dil, önce sahibini yaralar,
Sonra döner, duyana karanlık bir gölge salar.
Bir anlık öfke, bir ömürlük yük olur bazen;
Bir damla zehir gibi yayılır,
Sessizce çürütür insanın içindeki iyiliği.

Taraftarı olursan zalim olursun…
Çünkü kötülüğe omuz veren,
Onu işlemiş kadar suçludur.
Sessiz kalmak da bir iştir;
Bazen susmak bile ağır bir taş taşır insanın omzunda.

Gel, kelimeni seçerken kalbini tart,
Ağzından çıkan her ses ya karanlık büyütür,
Ya da bir ışık olur birinin yoluna.
Unutma…
İnsan, önce dilinde kaybolur,
Sonra kalbinde bulunmaz olur.

İyilikten yana ol,
Dilin rahmet gibi yağsın üstüne hayatın,
Ve hatırla:
Bir söz değiştirir kaderi,
Bir söz de mahveder insanın ahiretini.