“Çoğumuz var olmak, üremek ve bunları yapabilmek için savaşmakla yetiniriz; yaygın kanıya göre birinin yazgısını denetlemek için girişilen başarısızlığa mahkûm denemeler de yalnızca mutlu veya mutsuz azınlığa tanınmış bir haktır.”

Amerika’nın Kayıp Çağı… Şatafatlı partiler, gençlik heyecanları, taşralılar, köleler… Bir tarafta refah içinde yüzenler, diğer tarafta onlara gıptayla bakanlar…

İhtişamın gölgesinde kaybolmuş ruhların arasından seçtiği karakteriyle 20. yüzyıl edebiyatına damgasını vuran F. Scott Fitzgerald; Gürültülü Yirmi’leri, Caz Çağı çılgınlıklarını ve toplumsal kutuplaşmayı da öykülerinde gözler önüne seriyor.

“Fitzgerald’ın yeteneği, bir kelebeğin kanatlarındaki desenler kadar doğaldı.”

Ernest Hemingway

“Fitzgerald gerçekte ve edebî anlamda bir ‘nesil’ yaratmıştır.”

The New York Times


Kitaptan Alıntılar
Hayat, bir cümleye doğru atılan ve sonrasında yine ondan geriye dönen adımlardan ibaret: "Seni seviyorum."
Anlıyor musun, işte benim istediğim güzellik bu. Şaşırtmalı, hayranlık uyandırmalı güzellik dediğin; bir düş gibi, bir kızın muhteşem gözleri gibi pat diye düşmeli içine.
Çoğumuz var olmak, üremek ve bunları yapabilmek için savaşmakla yetiniriz; yaygın kanıya göre birinin yazgısını denetlemek için girişilen başarısızlığa mahkûm denemeler de yalnızca mutlu veya mutsuz azınlığa tanınmış bir haktır.
On sekizimizdeyken fikirlerimiz, üzerinden baktığımız tepeler gibidir; kırk beşimizdeyse içine saklandığımız mağaralara dönüşürler.
Gençliğin saadeti de yetersizliği kadar asla şimdiki zamanda yaşanamayan bir şeydir, fakat hayal edilen parlak geleceğin karşısında değerlendirilir her zaman; çiçekler ve altınlar, kızlar ve yıldızlar, bunlar sadece o kıyaslanamaz, ulaşılamaz genç düşlerin hayalleri ve kehanetleridir.
Herkesin gençliği bir rüyadır, kimyasal bir delilik halidir.
Aile anlaşmazlıkları üzücü şeylerdir. Hiçbir kurala uymazlar. Ağrılara ya da yaralara benzemezler; daha çok derideki çatlaklara benzerler, yeterince deri olmadığı için iyileşemezler.