► Hayatında ki en az tanıdığın insanın hayatından çıkarken söylediğin son cümle ne olurdu

Açıkçası sonları seçen birisi değilimdir. Yani bir şeyin sonu geliyorsa ben muhtemelen bunun farkında olamam. Benim için son bir "Mutluluklar, hayatından başarılar" ya da "Lanet olsun sana, yazıklar olsun sana" değildir. Kimseyi tanıdığımı sanmadığım için de yanıtım genel kanaatim olarak kabul edilebilir. Son geliyorsa bana kalırsa bunun bir cümlesi olamaz. Çünkü son planlanırsa sonlanmış olmaz. Durağan bir şekilde silinir, tıpkı hafızaların ölen insanları yavaşça sildiği gibi. Unutulur ve gider. Son budur. Ama söz söylenerek bir son geliyorsa o tam olarak benim sözünü etmeyeceğim bir sondur. Ama soruyu bir şekilde kendi kanaatime yönlendirmek istemiyorum. Öyleyse "Bilmediğim yerleri keşfetmeyi, yurtsuzken öğrendim; ben bir yurttaşsam eğer, yurtsuz bırakılmışsın." derdim. İzahı ise insanları anlayabilmeyi onlar yokken öğrendim, onları anlayabildiğimde ise artık kimse beni anlamıyordu. Bu söz kim söylerse söylesin bana hoş geliyor. Belki sonlar için daha şahsi ve kişisel sözler gerekiyordur, ya da daha keskin. Ancak bu sözü hiçliğe tercih ederdim. İnsanların birbirine hiçbir zaman dokunamadığını herhalde suskunluğa tercih ediyorsam bu sözü söyleyerek ifade ederdim.