Zannetme ki kötüler hükmeder sonsuza dek,
Zulüm eğer büyürse, kalbin içinde küçülür insanlık,
Ve adalet, gecikse bile
Bir gün mutlaka doğar doğunun ufkunda.

Bu dünya kötülerin dünyası değil,
Onların saltanatı bir serap,
Bir fırtına gibi gelir,
Ama mutlaka diner, mutlaka söner.

Nice zalimler geçti bu topraklardan,
Nice taş duvar örüldü ... Devamını Gör

Dünya izliyor, sessiz ve kayıtsız,
Filistin yanıyor, gökyüzü kanla boyanmış.
Çocuklar düşüyor toprağa, oyuncakları ellerinde değil,
Hayalleri, yüreklerinde birer alev gibi yanıyor.

Evler yıkılıyor, sokaklar sessiz,
Ama rüzgâr fısıldıyor acıyı, unutmayanlara.
Mermiler konuşuyor, patlamalar göğü yırtıyor,
Ve her çığlık, bir lanet, bir tarih ... Devamını Gör

İnsanlar anlamaz yaptıklarını,
Ta ki ellerini çekene kadar…
O zaman bakışları değişir,
O zaman dudaklarından dökülen kelimeler boğazlarında takılır.

Sen yıllarca verdin,
Sessizce, beklentisiz,
Ama gözleri kör, kulakları sağır.
“Çok şey yaptın” dediklerinde bile,
Bilin ki boş bir hava gibi geçer kulağından.

Ama sen durduğunda,
İşte o z... Devamını Gör

Dile getirilemeyen nefretten büyüğü yoktur,
Bir dağ gibi içinizde yükselir,
Taşar taşar ama ses bulamaz,
Ve insanı içten içe kemiren
O sessiz zehir olur.

Dile getirilemeyen aşk gibisi yoktur,
Bir yangın gibi yanar,
Ama dumanı göğe çıkmaz,
Sadece içinizi kavurur,
Sadece gözlerinize hapsolur.

Suskunluğun en ağır zinciridir bu,
Bir ucu ... Devamını Gör

Gözlerin bana emanet kaldı,
Bir gece vakti, yıldızların sustuğu anda,
Sanki bir dua gibi düştü avuçlarıma,
Titreyen bir sır, yanık bir hatıra.

Baktıkça yanarım, susarım,
Ateşin suya dokunuşu gibi,
Yarım kalmış bir cümlenin
Boğazımda düğümlenişi gibi…

Gözlerin bana emanet kaldı,
Ben onları saklarım,
Kırık aynaların ardında,
Karanlığın... Devamını Gör

Alevin üstüne yürüdün, korkusuz,
Kül olmayı göze aldın, sınır tanımazsın.
Dünya seni yaksa da yetmez,
Ateşten yanan, başka ateş ister, doymayan bir can…

Sana uzanan eller yanar,
Gözlerindeki kıvılcım onları deler geçer,
Sevgi dediklerin seni boğamaz,
Tatmin yok, teslimiyet yok, yalnızca yıkım var.

Her yanış bir çığlık,
Her soluk bir me... Devamını Gör

Edep yahu…
Sokaklarda yürürken ayağına takılan taşları görürsün,
Ama bazen fark etmezsin, başkasının kalbini incittiğini.
Her sözün bir damla gibi düşer karşındakinin ruhuna,
Ve bazen bir damla bile sel olur, yıkar, boğar.

Edep yahu…
Susmasını bilmek, konuşmasını bilmekten büyüktür,
Kelimelerle örülen duvarlar vardır,
Bir yanlış söz, bir ... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Kasabanın sokakları uzun zaman sonra ilk defa neşe doluydu. Eylül ve Deniz’in evlilik hazırlıkları tüm kasabayı sarmıştı. Baharın taze çiçekleri, gölün kenarında kurulan beyaz çadırları süslüyordu.
Ama Eylül, içindeki bir huzursuzluğu bir türlü susturamıyordu. “Baba… senin katilin hâlâ bilinmiyor. Bu düğün mutlu bir başlangıç mı, yoksa geçmişin ... Devamını Gör

İstanbul’un gece sokakları yağmurla yıkanmış, kaldırım taşlarının arasından yükselen buğular, sanki şehrin gizlediği karanlık sırların nefesi gibiydi.
Eylül, sırtındaki çantada babasının kasetini ve defterini sıkıca taşıyordu. O defter artık onun için sadece bir hatıra değil, bir silah gibiydi. Babasının yarım bıraktığı savaşın canlı kanıtıydı.
... Devamını Gör

Eylül, Şeref Dede’nin uyarısından sonra koşar adımlarla eve döndü. Yağmur, kasabanın sokaklarını çamura çevirmişti. Kalbi göğsünden çıkacak gibiydi; sanki görünmez bir el, nefesini kesiyordu. Kapıyı açarken anahtar deliğinden birinin gözleri ona bakıyormuş gibi hissetti. Kapıyı sertçe itti, içeri girdi. Her şey yerli yerindeydi… ama bir şey farklıy... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

(Torunum Elias'a ve Tüm Kırılmış Kalplere Vasiyetim)

NECKAR KIYISINDAKİ SON GÜN BATIMI

"Elias'ım, Heidelberg'de Neckar'ın sularına bakıyorum. Suyun rengi, dedenin gözlerindeki hüzne benziyor. Sana bıraktığım ne altın ne de mülktür. Sana mirasım, bir çekirdeğin kırılma cesaretidir. Kırıldığında bile yeniden filizlenme umududur. Bu, yaşamı... Devamını Gör

4. KİMLİĞİNİZİ "KÖPRÜ" YAPIN

"Ben dört nehrin çocuğuyum: Fırat, Tuna, Boğaz, Neckar...
Babam hiçbirini inkâr etmedi.
'Hepsi senin hikâyen' dedi.
Çocuğunuzun karma kültürlü kimliğini bir zenginlik olarak kutlayın.
Ona şunu fısıldayın:
'Sen, köklerini taşıdığın topraklardan daha büyüksün!'"

5. "YO... Devamını Gör

FIRAT:“Çocukluğum sular altında kaldı.”
TUNA:“Umudum dondu peron 3’te.”
BOĞAZ:“Yüreğim vapur düdüklerine takıldı.”
NECKAR:“İyileşmek, her sabah yeniden doğmakmış...”

BEN MİSLİNA – GÖLGELERİN MİRASÇISI

Şimdi ben büyükanneyim,
Torun soruyor: “Oma, wer war Opa?”
(Büyükanne, dedem kimdi?)
Götürdüm onu zeytin ağacına –
Üç hikâye... Devamını Gör