“Müsaitsen arayayım mı?”
dedim usulca,
kelimelerimin arasına gizledim kalp atışlarımı.
Niyetim bir ses duymaktı sadece,
bir “evet” kadar yakındın aslında.

Ama sen,
hiç beklemeden aradın…
O an,
dünyanın bütün sessizliği bozuldu kalbimde.
Sanki uzun zamandır susan bir nehir,
yeniden yolunu buldu.

Ekranda beliren adın,
bir anda ısındı ... Devamını Gör

Göz alıcı elbiseler, kusursuz görüntüler, zarif endamlar… Bir sergi salonundayız sanki. Dışarıya yansıyan her bir kare, bir sanat eseri titizliğinde düzenlenmiş, parlatılmış ve sunulmuş. Her yer, bir mükemmellik yalanının parlak ambalajıyla kaplı. Oysa bu ihtişamlı perdenin hemen arkasında, toplumun ruhunda kanayan, derin bir yara var. Bu, anlamı... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Bulutlar ağlar mı hiç,
yoksa bir ayna mıdır semalar?
Biz kirlettikçe bu mavi örtüyü,
lekesiz olanı tutmaya mı çalışır sular?
Belki de yağmur,
gökten düşen sadece bir su damlası değildir.
Belki de tepemizde birikmiş,
insanlığın soğuk ve vicdan teridir.
Ve her bir damla, bir sorgu:
incir çekirdeğini doldurmayan kavgalarımız,
kibrimiz, s... Devamını Gör

İçimde yaşanmamış anıların hatıraları,
Bir fotoğraf gibi sararmış, dokunulmamış,
Ne kadar özlesem de hiç yaşanmamış,
Sanki bir gün gelmeyi unutmuş hatıralar.

Gözlerimde duruyor senin gidişinin sessizliği,
Ama ben “neden gittin?” demeyeceğim,
Çünkü cevabın yok artık,
Çünkü sorular, cevapsızlığın mezar taşına yazılır.

Kalbimde boşluk var,... Devamını Gör

Müşkule tabi, zulüm…
Ruhumun derinliklerinde yankılanan sessiz bir çığlık.
Gözlerimde biriken yaşlar,
Her biri geçmişin kırık taşlarından düşen inci gibi.
Zaman ağır yürür,
Ama gönül bilir, her acı bir öğreti,
Her hüzün bir derin nefes, her gözyaşı bir dua.

Müşkule tabi, zulüm…
Kalbimde saklı kırık hayaller,
Karanlık gecelerde yıldızlara... Devamını Gör

Ruhuma bir kefen bezi yeter,
Ne altınla, ne tahtla, ne de kanla örtmeyin beni.
Yeryüzü koca bir mezar zaten,
Benim payıma düşen,
Bir avuç toprak, bir parça beyaz bez.

Süs istemem,
Gösterişin kibrini yakar ateşim.
Dünyanın en ağır zincirleri bile
Kapanmış gözlerime dokunamaz artık.

Ruhuma bir kefen bezi yeter,
Çünkü beden dediğin,
Çür... Devamını Gör

Sevmek…
Bir ateşin içine çıplak adımlarla yürümek gibi,
Kendi derinliğini kaybettiğin an,
Başkasının gözlerinde var olmaya çalışmak.

Kalbinin her atışı, onun nefesine bağlı,
Ama kendi özün bir köşede sessizce kanıyor.
Sevmek, bazen bir hırs, bazen bir esaret,
Kendi ellerinle ördüğün bir kafeste yaşamak.

Geceler uzar, yıldızlar bile sess... Devamını Gör

Şanlıurfa 'yı bilirsiniz; nüfusumuz yoğundur. Bu sebeple zaman zaman hastanelerin yetersiz kaldığı görülebilmektedir. Ama yeni yapılan Şehir Hastanesi de tamamlanırsa bu sorun çözülecektir İnşallah. Lakin bu hafta vatanî görev için "Askerlik Muayenesi"neden geçmek üzere Mehmet Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne geldiğimde başımdan... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Göklerin rahmet yüklü bulutları, yeryüzüne inerken bir gülü incitmez. Yağmur damlaları, taşı deler ama çiçeği öper. İslam da böyle inmiştir âleme: kılıçla değil, kalple; zorla değil, hikmetle. Fakat biz, bu ulvî mesajı iletirken bazen göklerin yumuşaklığını unutup, yerin sertliğine sarılıyoruz.
1. Din Muhafızı Olmak mı, Din Yolcusu Olmak mı?
Bi... Devamını Gör

Kasabanın sokakları uzun zaman sonra ilk defa neşe doluydu. Eylül ve Deniz’in evlilik hazırlıkları tüm kasabayı sarmıştı. Baharın taze çiçekleri, gölün kenarında kurulan beyaz çadırları süslüyordu.
Ama Eylül, içindeki bir huzursuzluğu bir türlü susturamıyordu. “Baba… senin katilin hâlâ bilinmiyor. Bu düğün mutlu bir başlangıç mı, yoksa geçmişin ... Devamını Gör

Mağaranın nemli duvarları soğuk bir nefes gibi üzerlerine çöküyordu. Eylül, el fenerinin titrek ışığını duvarlarda gezdirdiğinde bir dizi kazınmış işaret fark etti.
“Deniz, bak… bu harfler sanki Leyla’nın adının baş harfleri.”
Deniz ona yaklaştı, parmağını duvarda gezdirdi. “Bu bir tür şifre gibi görünüyor. Belki baban bu şifreyi çözmeye çalışt... Devamını Gör

Kasabada son günlerini yaşıyordu Eylül. Göl artık sessizdi, Yusuf’un kaybolması ve Halil Dede’nin tutuklanmasıyla kasaba rahatlamış görünüyordu.
Deniz ona sordu:
“Burada kalmak istiyor musun?”
Eylül göle bakarak cevapladı:
“Hayır… Burada her taşın altında babamın acısı var. Kaçsam bile geçmişim içimde.”
Birlikte büyük şehre gitmeye karar ver... Devamını Gör