Hatalarım var benim. Mükemmel değilim. Kimse için kusursuz bir resim çizmeye mecalimde yok esasen. Yüzümü gizlemeye gerekte. Sevmediğim insanları seviyormuş gibi yapmak da, mutlu olmadığım zaman zorla sırıtmak da bana göre değil. Bir insana gül goncası gibi hemen açılmak istemem. Yoksa duygularım çırılçıplak kalmış gibi olur. Güvenmem de öyle kolay... Devamını Gör

Çayı yudumlarım yalnızlığın kıyısında,
Kitaplar açılır önümde, sessiz isyanın dilinde.
Eylül düşer yaprak gibi ruhuma,
Mavinin içine gömülürüm, denizin çağrısında.

Severim ben doğrudan, saf bir hiddetle,
Ve bilirim: adaletsizlerin dünyası bana uzak.
Her biri kendi çıkarına köle olmuş,
Her biri yalanın içinde boyun bükmüş.

Uzak dururum, ... Devamını Gör

Bir daha gelir miyim, bilmem…
Ama bil ki, geldiğimde her şey farklı olur.
Sessizdim, sabırlıydım, ama
Artık yıkılmaz bir taş gibi dururum karşında.

Görmedin mi acılarımı,
Kırdın mı umutlarımı?
Her düşüşümde ayağa kalktım,
Ama her kalkışımda bir parçam seni tanıdı.

Bir daha gelir miyim, sor…
Ama gelince, gülüşüm bile silah olur,
Sözler... Devamını Gör

Üzülme,
En fazla bir tane yaram daha olacak.
Daha önceki derin yaralar yetmedi mi,
Beni parçalayan, kemiren acılar?
Ama korkma, bu yara da geçecek,
Kanla yıkanmış geceler gibi,
Sessizce kaybolacak zamanın içinde.

Hayat, tek bir tokatla bitmez;
Bize her zaman bir darbe,
Her zaman bir acı bırakır.
Ama unutmamalısın,
Ben zaten kırık dökük... Devamını Gör

Sen, yıldızların arkasında gizlenen bir güneşsin,
Ve ben, sana bakarken evrenin sırlarını keşfederim.
Her nefesin, zamanı durduran bir melodi;
Her bakışın, galaksileri kıskandıran bir ışık.

Sen yaşamımın en yüce umudusun,
Kaderin bana fısıldadığı en güzel sır;
Rüzgarın savurduğu her yaprak,
Ve gökyüzüne yazılan her yıldız,
Sanki seni bana... Devamını Gör

Kitaplığım benim hazinem,
Sessiz bir saray, yumuşak gölgelerle örülmüş.
Her raf, bir zaman tüneli,
Her sayfa, saklı bir hazineye açılan kapı.

Tozlu ciltlerin arasında
Gizlenmiş yüzlerce hayat,
Binlerce duygu ve düşünce
Kendi sessiz krallığında yaşar.

Kalın ciltli romanlar,
Düşlerin ve fırtınaların bekçileri;
Şiirler, ruhumun aynası,
... Devamını Gör

Dile getirilemeyen nefretten büyüğü yoktur,
Bir dağ gibi içinizde yükselir,
Taşar taşar ama ses bulamaz,
Ve insanı içten içe kemiren
O sessiz zehir olur.

Dile getirilemeyen aşk gibisi yoktur,
Bir yangın gibi yanar,
Ama dumanı göğe çıkmaz,
Sadece içinizi kavurur,
Sadece gözlerinize hapsolur.

Suskunluğun en ağır zinciridir bu,
Bir ucu ... Devamını Gör

Sessizlik…
Kelimelerin yetmediği yerde başlar işkence.
Her suskunluk, bir hançer gibi saplanır göğsüne,
Her nefes, içindeki acının külünü taşır.

Dışarıya bakarsın, herkes gülüyor gibi,
Ama içindeki fırtına sessizdir, kudurmuştur,
Gözyaşların dökülmez, çünkü sessizlik öğretir sana:
Acı, bağırmaz; yavaş yavaş seni kemirir, biçimlendirir, örs... Devamını Gör

Şanlıurfa 'yı bilirsiniz; nüfusumuz yoğundur. Bu sebeple zaman zaman hastanelerin yetersiz kaldığı görülebilmektedir. Ama yeni yapılan Şehir Hastanesi de tamamlanırsa bu sorun çözülecektir İnşallah. Lakin bu hafta vatanî görev için "Askerlik Muayenesi"neden geçmek üzere Mehmet Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne geldiğimde başımdan... Devamını Gör

Bugün benim doğum günüm,
Evet, yine yalnızım belki…
Ama biliyorum, bu yalnızlık
Yarına açılan sessiz bir kapı sadece.

Pastamda mum olmasa da,
İçimde yanıyor koca bir ışık.
Kimse duymasa bile
Ben kendime “iyi ki varsın” diyebiliyorum artık.

Yaralarım bana güç kattı,
Sessizliklerim bana sabrı öğretti.
Bugün yine yeni bir yıl başlıyor
V... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

Hayat, bazen ruhumuzu zımpara gibi sürter; pürüzler gider, duygular parlar ve yeni açılar ortaya çıkar.

Her gün farklı bir açıyla bakıyorum dünyaya. Bu açı, bazen pencereden süzülen güneş ışığı gibi hafif, bazen de zihnimde açılan bir boşluk gibi derin. Duygu, işte o boşluğun sessiz bir fısıltısı; kimi zaman hüzün, kimi zaman küçük bir sevinç.
... Devamını Gör

* Acıyı Toprağa Ek: Tıpkı zeytin çekirdeğinin sert kabuğunun kırılıp toprağa ekildiğinde bir gün şifa veren yağa dönüşmesi gibi, acılarını da toprağa ekmeyi öğrenmelisin. En derin yaralardan en güçlü kökler beslenir ve en güzel türküler en derin acılardan dökülür.
* Duygularını Saklama, Onları Dil Yap: İçindeki duyguları bir sandıkta saklama. ... Devamını Gör

Ruhuma dokun…
Sessizliğimin içine, en derin köşeme,
Sözlerden önce gelen bir yer var ya,
İşte oraya dokun, kelimelerden önce hissettir varlığını.

Ruhuma dokun…
Her fısıltın bir melodi gibi içime işlesin,
Her bakışın, kalbimin kapılarını aralasın,
Ve ben, o dokunuşla yeniden doğayım.

Ruhuma dokun…
Kırık umutlarımı onar, sessiz acılarımı... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör