İnsan olmak ne ağır yük insan olana. Kalbimiz kan revan içinde gülümsüyorsa bu direniş midir yoksa umursamazlık mıdır, her şeye rağmen ayakta durmak mıdır, yoksa zemine uzanmak mıdır. Gördüğüm görüntüler, yaşanan çaresizlikler, gözlerin kapanmadığı ölümler, anlamsız sebepler, nedensiz acılar, izleyen Tanrı, inleyen insan. Yürek diyorum dayanır mı b... Devamını Gör

Hak etmediğim acılar
Düştü yüreğime sessizce.
Kırıldı rüyalarım,
Soldu içimdeki umut ışığı.

Her fırtına bir iz bırakıyor,
Ama hâlâ titriyor içimde bir kıvılcım.
Belki bir gün,
Adaletin güneşi doğacak,
Ve yitmeyen ışığım,
Karanlıkta yolumu bulacak.... Devamını Gör

Hatırımda Bir Sen Kaldın,
O bakışların izi kaldı,
Hatırımda Bir Sen Kaldın,
Anıların yeri dolmadı.

Acın geçmedi hiçbir zaman,
Sevmedim kimseyi senin kadar,
Zor artık Aşk bana uzak,
İstemem başkasını olsun uzak.

Acılar zamanla geçer derler,
Her sevgi zamanla biter derler,
Duyguların ömrü geçer derler,
Zaman her şeyin biter derler.
... Devamını Gör

Herkesten çok güldü,
Gözleri parlayan bir ışık gibi,
Ama o gülüşün ardında
Sessizce akan bir deniz vardı.

Kimse bilmezdi içindeki fırtınayı,
Kırık hayallerin sessiz çığlıklarını.
Gülüşü bir maskeydi,
Acıyı saklayan ince bir perde gibi.

Her kahkaha bir çığlık,
Her tebessüm bir savaş…
Herkesten çok güldü,
Çünkü ağlamak kimseye yük geli... Devamını Gör

Rızkın da ömrün de yazılıdır,
Kalbin telaşa kapılmasın sakın.
Güneş doğar her sabah,
Bulur yolunu, sana düşeni bırakır zaman.

Endişe, ne kadar yük olsa da omuzunda,
Hiçbir şey değiştiremez yazgını.
Her damla yağmur, her rüzgar,
Sana ulaşacak olanı getirir sessizce.

Telaş etme, yol uzun ve sabır gerek,
Adım adım açılır kısmetin kapısı.
... Devamını Gör

Belki de an ağır imtihan,
Kalbin en derininde sınanıyor insan.
Gerçek hislerin yanlış ellere düşer,
Ve en güzel duygular, acıyla pişer.

Sevda bazen doğru zamanda gelmez,
Doğru kişi, doğru kalbe değmez.
Yanlış yüzlere açılır yürek,
Ve umut kırıkları kalır geriye.

Belki de ders buydu, anlamamız için,
Her tebessüm dost değil, bilmemiz içi... Devamını Gör

Göz alıcı elbiseler, kusursuz görüntüler, zarif endamlar… Bir sergi salonundayız sanki. Dışarıya yansıyan her bir kare, bir sanat eseri titizliğinde düzenlenmiş, parlatılmış ve sunulmuş. Her yer, bir mükemmellik yalanının parlak ambalajıyla kaplı. Oysa bu ihtişamlı perdenin hemen arkasında, toplumun ruhunda kanayan, derin bir yara var. Bu, anlamı... Devamını Gör

Aldığın nefes ciğerini acıttığında,
O zaman konuşuruz, sözlerimiz yanar dudaklarımızda.
Şimdi değil, şimdi yaran yarama denk değil,
Kalbimin derinliklerinde biriken acılar var hâlâ.

Her adımın izi düşer yüreğime,
Her sessizlik bir hançer gibi saplanır ruhuma.
Sabretmek gerek, beklemek gerek,
Zira her yara, kendi zamanında açığa çıkar hakik... Devamını Gör

Sen bana verdiğin hasarın farkına bile varmadın,
Ben ise geceleri sessiz çığlıklarla dolandım.
Sözcüklerin keskin, bakışların uzak,
Kalbimde açılan yaralarla kaldım yalnız.

Ne anlatsam sana, dudaklarım taş kesilmiş,
Sözlerim düşer boşluğa, yankısı bile kalmamış.
Sen kendi dünyanda, rüzgar gibi özgürsün,
Ben ise hatıraların ağırlığında sürü... Devamını Gör

Ferruh Ağa oğlu gibi sevdiği Ertuğrul ve arkadaşlarının dün akşam yaptığı olayı duyunca pek keyiflendi ve hemen önünde bulunan kahvesinden bir yudum aldı sonra ahşap evin yeşilliklere açılan penceresinden uzaklara daldı..Ferruh Ağa Halime hatunla tanıştığında yirmi yaşındaydı ve askerliği Balkan dağlarında devam ediyordu ve kısa bir süre sonra D... Devamını Gör

Kimi yollar kısa görünür,
ama sabırla uzar her adım.
Kimi gönüller çabuk ısınır,
ama gerçek vuslat, sınavdan geçer, bilirim.

Nasibinle imtihan olmadan
kavuşmazsın,
çünkü her sevinç,
bir sabrın gölgesinde yeşerir aslında.

Kilitler vardır açılmaz,
dua ile çözülür;
yaralar vardır kapanmaz,
imtihanla olgunlaşır.

Nasibin gecikse de,
ö... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

Gazze yanıyor, Gazze ölüyor. Fiziken bir harabeye dönüşecek, toprağında derin yaralar açılacak belki de. Ama bu yangın, sadece bir şehrin sonu değil; insanlığın uzun süredir uykuya dalmış vicdanının sarsılarak uyanışının da habercisi. Gazze belki yok olacak, lakin onun sayesinde insanlık yeniden doğuyor. İki milyarlık İslam âleminin yıllardır kür... Devamını Gör

Üstüm başım umutsuzluk içinde,
Gölgesi düşer her adımımın peşinde.
Karanlık sokaklar ruhumu sararken,
Sessizlik bile bana yabancı, ince bir sızı gibi.

Gözlerim arar ışığı, bulamaz,
Kalbim çırpınır, ama umut azalmaz mı sandın?
Her nefeste biraz daha eksilen ben,
Yine de düşlerimde saklı bir kırıntı umut taşırım.

Rüzgar fısıldar eski acıl... Devamını Gör

Neyi duymadınız da kulaklarınızı kapattınız,
Hangi sözü anlamadınız da taşınızı fırlattınız?
Bilmeyince öğrenmek vardı,
Ama siz bilmeyi zul sayıp, cahilliğe sarıldınız.

Anlamadığınız neydi ki böyle öfkelendiniz?
Hangi hakikat canınızı acıttı da yüz çevirdiniz?
Söz müydü ağır gelen, yoksa vicdan mı?
Yoksa yıllardır unuttuğunuz insanlık mı?
... Devamını Gör

Bir ömür boyu sanırız ki,
Yollar bizi başka yere götürür.
Oysa yol aynı yoldur,
Bizim gözlerimiz büyür, gönlümüz görür.

Değiştim der insan,
Oysa değişen kalp değildir;
Sadece perdeler kalkar,
Hakikat kendini gösterir.

Çocukken de aynıydık,
Gülüşlerimizde safiyet,
Öfkemizde kırılganlık vardı.
Bugün sadece fark ediyoruz,
Hangi yanımız... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör