Kalbin temiz ise hikayen mutlu biter,
Karanlık gecelerde bile ışık sürer,
Umutsuzluğun gölgesinde yolunu kaybetmezsin,
Her damla yağmurda sevgi büyür, gizlice öter.

Saf bir yürek taşır aşkın en derin notasını,
Bir tebessümle açar kapıları kapalı zamanın,
Acılar geçer, fırtınalar diner sonunda,
Çünkü temiz yürek bilir, sevgi yenilmez, yalan... Devamını Gör

Edep yahu…
Sokaklarda yürürken ayağına takılan taşları görürsün,
Ama bazen fark etmezsin, başkasının kalbini incittiğini.
Her sözün bir damla gibi düşer karşındakinin ruhuna,
Ve bazen bir damla bile sel olur, yıkar, boğar.

Edep yahu…
Susmasını bilmek, konuşmasını bilmekten büyüktür,
Kelimelerle örülen duvarlar vardır,
Bir yanlış söz, bir ... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül, dalış tüpünü takıp gölün karanlık sularına daldığında, ilk anda vücudu buz gibi suyun keskinliğiyle ürperdi. Fenerin ışığı bulanık suyu zorla yarıyor, her şey sisli bir rüya gibi görünüyordu. Sanki göl, ona adım adım yaklaşan görünmez ellerle sarılıyor, “Geri dön,” diye fısıldıyordu.
Derinlere indikçe etraf sessizleşti. Suyun uğultusu dışın... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Gece boyunca gözünü kırpmadı Eylül. Aynadaki parmak izleri, birisinin odasına girdiğinin kanıtı gibiydi. Ama kapılar kilitliydi, pencereler kapalıydı. “Biri bana oyun oynuyor,” diye fısıldadı kendi kendine.
Sabah olduğunda, babasının ölümünden kalan tek iz olan eski defteri eline aldı. Defterin ilk sayfasında garip bir cümle vardı:
“Göl, konuşurs... Devamını Gör

TOZLU SAYFALARDAKİ MİRAS

Zeytin Kokulu Yolculuk

Uçak penceresine yapışmış Mislina'nın parmak izleri, buğulanan camda bir haritayı andırıyordu. "Baba, işte annemin oynadığı topraklar mı?"diye fısıldadı. Aşağıda, senin çocukluğunun geçtiği zeytin bahçeleri -artık yarısı yanmış, yarısı direniyordu. Valizimizdeki tek özel eşya: Senin ün... Devamını Gör

Sana edilen dualar boşa çıkmaz,
Çünkü sen dua kadar temizsin.
Yürüdüğün yol güzelleşir adımınla,
Her adımın bir sadaka sanki,
İyi ki varsın diyebilmek ne güzel.

Çocukluğumda düşüp ağladığımda,
Senden öğrendim toparlanmayı.
Her defasında el oldun,
Ama bir yabancı gibi değil,
Kandan öte bir candın.

Ben bazen kelime bulamam,
Sana duyduğ... Devamını Gör

Hayatta herkesin bir "güç kaynağı" vardır. Kimisi bu kaynağı inançta bulur, kimisi bir şarkının içinde, kimisi ise bir insanda…
Benim için o güç, bir insandı. Hem sırdaş, hem dayanak, hem de hayata karşı en büyük savunmam: Sen.
Sen, suskun kaldığımda içimi anlayan, konuşmadan ne demek istediğimi hisseden, gözlerimin dolduğunu söylememe ... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır, isimleri kalpte yankı bulur. Varlıkları öyle sessiz ama öyle derindir ki, tarif edilemez bir huzur bırakırlar insana. Makbule ablam da işte böyle bir insandır benim için. Onun adı sadece bir isim değil; bir şefkat, bir merhamet, bir direniş, bir iyileşme hâlidir. Bu sayfalarda sana olan duygularımı ifade edebilmek için... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar olur, onlara karşı borcun ölçülmez, sevgisi kelimelerle anlatılamaz. İşte sen, Makbule ablam, benim için öylesin. Sana karşı olan değerimi ne bir paragraf anlatabilir ne de bir ömür yeter. Çünkü senin hayatımdaki yerin, bildiğimiz tüm tanımların çok ötesinde.
Benim için sen; koruyan, kollayan, susmadan dinleyen, gözümden okuy... Devamını Gör

Makbule ablam, hayat denen bu karmaşada en büyük şanslarımdan biri. Onun varlığı, zorlukların üstesinden gelmek için bana güç veriyor. Yanında olduğumda, dünyadaki bütün sıkıntılar hafifliyor, sanki yüreğim huzura kavuşuyor. Her ne yaşanırsa yaşansın, onun samimi sevgisi ve desteği, en karanlık günlerimi bile aydınlatıyor.
O sadece bir abla değil,... Devamını Gör