Ve sonra, mezarlıktan çıkarken fark ettim; aslında buraya sadece bir taşın başına gelmiyordum. Kendimle yüzleşmeye, içimdeki o çocukla konuşmaya geliyordum. Yıllardır büyümeye zorlanan, “güçlü ol” denilen ama içten içe yorulan o küçük kız, babasının yokluğunda bir türlü nereye sığınacağını bilemeyen o parça… Yürürken ayaklarım ağırlaşıyor, sanki he... Devamını Gör

Evimizin önünden geçerken adımlarım hep yavaşlıyor. Sanki hafızam beni zorla içeri çekiyor. Kapının metal tokmağına dokunduğumda ellerim bir an titriyor. O kapıdan kaç defa birlikte girdik? Kaç defa kahkahalarla? Kaç defa “yoruldum ama iyiyim” diyerek?
Kapının eşiği…
İşte orada oturduğun gün geliyor gözümün önüne. Ayakkabılarını çıkarıp derin bir... Devamını Gör

Sen gideli hayatım ikiye ayrıldı. Birincisi sen varken yaşayan, cesareti olan, korksa bile güvende hisseden ben…
İkincisi ise sen gittikten sonra kalbinin bir yanı hep yarım, hep eksik yaşayan ben…
Bazen düşünüyorum…
İnsan birini kaybedince gerçekten mi kaybediyor yoksa sadece ona dokunma ihtimalini mi kaybediyor? Çünkü sen aslında içimde yaşıyo... Devamını Gör

O gün hava çok sıradan başlamıştı. Gökyüzü her zamanki maviliğinde, sokaklar her zamanki telaşında, insanlar yine aceleyle bir yerlere yetişiyordu. Ama farkında değildim…
O gün benim dünyamda sıradan olan hiçbir şey kalmayacaktı.
Evden çıkmadan önce aynaya bakmıştım. Saçlarımı düzeltirken, içimde sebepsiz bir sıkıntı vardı. “Sebepsiz” dediğim o d... Devamını Gör

Bazen insan hayatı ikiye bölünmüş gibi hisseder: önce ve sonra. Benim için o çizgi babamın gidişiyle çekildi. Öncesi kalabalık, sesli, kokulu ve hareketliydi; sonrası sessiz, ağır ve derin bir boşluğun içi gibi. Herkes “zamanla geçer” dedi. Oysa ben biliyorum, bazı acılar geçmek için değil, insanın içinde yaşamaya devam etmek için gelir. Yalnızca ş... Devamını Gör

Babam tertemiz bir insandı… O kadar temizdi ki, insan onun yanındayken kendi kalbini bile yıkayabilir gibi hissederdi. Merhameti bir davranış değildi, bir refleks gibi onda doğaldı. İnsanlara kötü düşünmeyi bilmezdi ya… gerçekten bilmezdi. Çünkü yüreğinin haritasında kötülüğün adresi yoktu.
Bir karıncayı bile incitmeyen, adımını atarken bile etraf... Devamını Gör

Gözlerimi kapatıyorum ve hatırlıyorum. Annemin mutfağında, desenleri birbirine uymayan fincanların içindeki çayın sıcaklığını... Babamın koltuğunun sol kısmının biraz daha çökmüş olmasını... Evimizdeki o "takım" olmayan, yıllar içinde birikmiş eşyaların hikayelerini.

Şimdi gözlerimi açtığımda ne görüyorum? Her sektörde, her köşede, h... Devamını Gör

Ne zaman kırıldı içimizdeki o çocuk,
Ne zaman soldu gözlerimizdeki o ışık,
Biz de fark etmedik…
Zaman, sessiz bir hırsız gibi
En çok içimizden çaldı bizi.

Ne hevesimiz kaldı…
Bir zamanlar koşarak gittiğimiz yollar
Şimdi adımlarımıza ağır geliyor.
Dizlerimiz değil, yüreğimiz yoruluyor artık;
Çünkü incindikçe insan,
Yürümeyi değil, umut... Devamını Gör

Okyanuslara girmekten hep koktum. Nerede bittiğini bilmediğim o sonsuz maviliğin beni yutacağından, suyun altında saklanan bilinmezlikten, dalganın bir anda yükselip beni savurabileceğinden. Belki de en çok kendimi kontrol edemeyeceğim bir derinliğin ortasında kalmaktan korktum. Ama insan bazı korkularını ancak bir şeye, bir insana, bir hisse boyun... Devamını Gör

İyi hal indirimi uygulamayalı çok oldu.
Önceleri hemen yelkenleri suya indirirdim. Tarafıma yapılan kötülükleri nankörlükleri bir çırpıda unutuverirdim. Sonra baktım ki bu sürekli hale gelmeye başlıyor durup bir düşündüm. Çevremdeki insanlar bu iyi hal durumunu son kullanım tarihi nasılsa geçmiyor diye hunharca kullanır olmuş. Silkindim. Ufacık g... Devamını Gör

Aslı öğretmenim…
Bazen insan dönüp arkasına bakınca anlıyor aslında kimlerin onun hayatını değiştirdiğini…
Ben de bugün neye sahipsem, neyi başardıysam, nerede dimdik duruyorsam… biliyorum ki hepsinin kökünde siz varsınız.
Mezun olduktan sonra işe başladım…
Okula girdim…
O sınıfa ilk adımımı attığım an var ya, içimde o eski heyecan, o eski Ş... Devamını Gör

Aslı öğretmenim…
Siz gideli bir yıl oldu ama sanki dün gibi. Sanki daha dün kapıdan içeri girdiniz, gülümseyerek “Hadi bakalım çocuklar” dediniz… Sanki daha dün sınıfta beni azarladınız, kızdınız, sonra arkanızı dönüp içinizden gülümsediniz… Sanki daha dün ben yine yaramazlık yaptım, siz yine sabırla beni toparladınız…
Ama bir yıl geçti öğret... Devamını Gör

Aslı Öğretmenim, insan bazen bazı değerleri yaşarken fark etmiyor. O an içinde kayboluyor, çocukluğun verdiği umursamazlıkla davranıyor ya da hayatın hızına kapılıp geçip gidiyor. Ama yıllar sonra bir an geliyor… Durup düşünüyorsun. Geriye bakıyorsun. Ve o zaman anlıyorsun kimlerin sana gerçekten dokunduğunu, kimlerin seni değiştirdiğini, kimlerin ... Devamını Gör

Senin kimseye ihtiyacın olmasın diye
kendimi rüzgârın önüne siper ettim,
yoluna düşen her gölgeyi avuçlarımda ezdim.
Yeter ki sen eksilmeyesin…
Yeter ki yüreğin üşümesin.

Ben sana her şey olurum;
uykuna gece, nefesine ses,
yorgunluğuna omuz,
düştüğün yere yara bandı olurum.
Bir gülüşün yeter, dağları taşır bedenim.

Sen varlığını bende... Devamını Gör

Ne kadar zor olursa olsun,
Yolun taşına da, gecenin karasına da varım.
Omzuma düşen her yükte sen varsın ya,
Dünya birden hafifliyor, kalbim yeniden ısınıyor.

Gücüm biterse tut elimden,
Senin nefesin yeter bana yeniden doğrulmaya.
Bir dağ gibi çökerse hayat omuzlarımıza,
Kaldıramıyorsak bile…
Bırak beraber yıkılalım,
Beraber dağılalım rü... Devamını Gör

Söz, bir su gibi akar insandan insana,
Temizse hayat verir, kirliyse yakar yana yana.
Her kelime bir iz bırakır kalpte,
Ya merhem olur yaraya,
Ya da açar yeniden kanayan bir yarayı gizlice.

Küfre rica zulümdür…
Çünkü kirlenen dil, önce sahibini yaralar,
Sonra döner, duyana karanlık bir gölge salar.
Bir anlık öfke, bir ömürlük yük olur baz... Devamını Gör

Metafizik, insan zihninin en cesur, en sınırsız atılımıdır. O, duvarları aşmak, görünmeyeni görmek, “niçin” sorusunu evrenin kapısına dayamak ihtirasıdır. Fakat garip bir tezattır ki, bu uçsuz bucaksız arayış, çoğu zaman zihnimizin en dar, en sıkı hücrelerinde kilitli kalır. Bu kilidi vuran, sorgulama cesaretimizi paslandıran şey ise çoğu zaman “... Devamını Gör

Düzen denilen bu çark, her gün biraz daha yozlaşıyor. Adaletin terazisi paslanmış, vicdanlar körelmiş, insanlık bir tüketim çarkının dişlileri arasında öğütülüp duruyor. Peki, bu kasvetli tablonun içinde bir umut ışığı doğar mı? Yozlaşmış düzenin karanlığı, fakirin kaynayan kazanının buharını bile söndürmeye yetmez mi?

Fakirin kazanı, sadece s... Devamını Gör

Yardan düşmüştüm bir gece sessiz,
Ay bile utanırdı hâlimden gizli.
Bir bakışın kesti içimi derinden,
Her yara sanki adını fısıldadı gizlice.

Ellerim boştu, kalbim doluydu hâlâ,
Bir gidişin bin ölümü saklar aslında.
Ne kına, ne dua değdi bu deriye,
Yaralarım… yâr’dan armağandı bana.

Aşk dedikleri, ateşin en soylusuymuş,
Yakarken bile bi... Devamını Gör

Senin beni sevmeye gönlün yoksa,
Ne söylesem fazladır, ne sussam eksik.
Gözlerim bile suçlanır o vakit,
Bakışımda bile günah ararsın.

Bir tebessüm ederim, yanlış anlarsın,
Bir susarım, ilgisiz sanarsın.
Kalbim sana doğru atarken bile,
Sen, başka yollarda yankı ararsın.

Oysa ben, sevgiyi öğrenmiştim senden,
Bir kelamla bahar olurdu içim... Devamını Gör