Bölüm: Kanla Yazılan Uyarı

Gölün altındaki mahzenden çıkarken Eylül ve Deniz’in üstüne bir ağırlık çökmüştü. O kemiklerin görüntüsü, geceleri rüyalarında bile onları rahatsız edecekti.
Kasabaya vardıklarında meydanın ortasında kanla yazılmış bir mesaj buldular:
“Bu sadece başlangıç, Eylül.”
Eylül’ün elleri titredi. “Yusuf… hâlâ içeride olamaz... Devamını Gör

Göl kenarında rüzgâr uğuldayarak esiyordu. Eylül, Yusuf Kara’nın yakalanmasının ardından huzur bulması gerekirken içini garip bir korku kaplamıştı. Geceleri babasının sesini duyuyor gibi oluyordu.
“Eylül… bitmedi…”
Defteri açtığında babasının yazmadığı yeni satırlar buldu. Oysa defter kapalıydı. “Kuzey ormanında gizlenmiş olan sır, her şeyi değ... Devamını Gör

Kasaba halkı Aslanbeylerin tutuklanmasından sonra derin bir nefes aldı. Ancak Eylül için bu sadece bir zaferin başlangıcıydı. Babasının defterinde hâlâ açılmamış sayfalar vardı. Defterin ortasında eski bir belge buldu.
Belgede şu yazıyordu:
“Kasabanın kaybolan 12 kişisi…”
Eylül bu isimlere bakınca dondu kaldı. Hepsi son 30 yılda bir şekilde göl ... Devamını Gör

Fabrikanın önüne vardığında kapı zincirlerle kilitlenmişti. Eylül zinciri kırmak için taşlardan yardım aldı, elleri kan içinde kaldı ama kapıyı açmayı başardı. İçeri girdiğinde ağır bir barut kokusu vardı. Bodrumun köşelerinde patlayıcılar yerleştirilmişti.
Zamanlayıcıyı gördü: 10 dakika.
Eylül, kaseti ve Leyla’nın eşyalarını kurtarmak için önce ... Devamını Gör

Kasaba meydanında tuhaf bir sessizlik vardı. Eylül’ün yürüyüşü, taş döşeli yollarda yankılanıyordu. Babasının defteri çantasında, Leyla’nın kolyesi boynundaydı. Kendi kendine mırıldandı:
“Bu sırlarla artık geri dönüş yok. Babamı susturdular ama beni asla susturamayacaklar.”
Tam o sırada, kasabanın en büyük çanı çalmaya başladı. Çan sesi, gökyüz... Devamını Gör

Rüzgâr, gölün yüzeyini keskin bir bıçak gibi yarıyordu. Gölün kuzeyi, kasabanın en ürkütücü bölgesiydi. Orası yıllardır kimsenin gitmeye cesaret edemediği, eski efsanelerle anılan bir yerdi. Eylül, babasının defterinde altı çizili olan o cümleyi tekrar okudu:
“Kuzeyde, dev çınarın altına bak.”
Sırtında çantası, elinde feneri ve defteriyle yola ... Devamını Gör

Kasabanın merkezindeki olayların yankısı hâlâ sürüyordu. Eylül’ün ifşaları Aslanbey ailesini köşeye sıkıştırmıştı ama bu sadece sessiz bir fırtınanın habercisiydi. Kasaba halkı öfkeliydi, fakat kimse Aslanbeylerin kolay kolay yenileceğini düşünmüyordu. Onlar sadece zengin değildi, kasabanın tüm karanlık geçmişini ellerinde tutuyorlardı.
Eylül, g... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül, dalış tüpünü takıp gölün karanlık sularına daldığında, ilk anda vücudu buz gibi suyun keskinliğiyle ürperdi. Fenerin ışığı bulanık suyu zorla yarıyor, her şey sisli bir rüya gibi görünüyordu. Sanki göl, ona adım adım yaklaşan görünmez ellerle sarılıyor, “Geri dön,” diye fısıldıyordu.
Derinlere indikçe etraf sessizleşti. Suyun uğultusu dışın... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, Şeref Dede’nin uyarısından sonra koşar adımlarla eve döndü. Yağmur, kasabanın sokaklarını çamura çevirmişti. Kalbi göğsünden çıkacak gibiydi; sanki görünmez bir el, nefesini kesiyordu. Kapıyı açarken anahtar deliğinden birinin gözleri ona bakıyormuş gibi hissetti. Kapıyı sertçe itti, içeri girdi. Her şey yerli yerindeydi… ama bir şey farklıy... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

(Torunum Elias'a ve Tüm Kırılmış Kalplere Vasiyetim)

NECKAR KIYISINDAKİ SON GÜN BATIMI

"Elias'ım, Heidelberg'de Neckar'ın sularına bakıyorum. Suyun rengi, dedenin gözlerindeki hüzne benziyor. Sana bıraktığım ne altın ne de mülktür. Sana mirasım, bir çekirdeğin kırılma cesaretidir. Kırıldığında bile yeniden filizlenme umududur. Bu, yaşamı... Devamını Gör

FIRAT:“Çocukluğum sular altında kaldı.”
TUNA:“Umudum dondu peron 3’te.”
BOĞAZ:“Yüreğim vapur düdüklerine takıldı.”
NECKAR:“İyileşmek, her sabah yeniden doğmakmış...”

BEN MİSLİNA – GÖLGELERİN MİRASÇISI

Şimdi ben büyükanneyim,
Torun soruyor: “Oma, wer war Opa?”
(Büyükanne, dedem kimdi?)
Götürdüm onu zeytin ağacına –
Üç hikâye... Devamını Gör

BABAMIN DİZDİĞİ İNCİLER: HAYATA DAİR 7 ÖĞÜT

1. "Acıyı Toprağa Ekmeyi Öğren"

"Kızım, büyük acılar zeytin çekirdeğine benzer. Sert kabuğunu kırıp toprağa ekersen, bir gün yağ olur sofralara şifa verir. Anneni kaybettiğimiz o gece, senin beşiğinin altına bir çekirdek gömdüm. Heidelberg'deki o ağaç işte o tohumdan çıktı."
... Devamını Gör

Babamın cebinde sakladığı
O kırık zeytin dalı,
Ninemin fırında pişirdiği
"Kına ekmeği"kokusu...
Şimdi bombaların gölgesinde
Her taş fısıldıyor:
"أَيْنَ الْوَفَاءُ؟" (Vefa nerede?)

Sokağımızın çeşmesinden
Kan akıyor şimdi,
Çocukluğumuzun saklambaç evleri
Mezar oldu.
Ey Serakib!
Sana sormak hakkı... Devamını Gör

(Veda Şiirleri)

5. "Meşe ve Zakkum"
```
Bahçeye iki fidan diktirdim kızım:
Biri ben gidince gölge etsin diye,
Diğeri annen hatırlansın diye.
Bilesin ki;
Gölgesiz ağaç olmaz,
Aşksız ömür de...
```
(Son düzeltme: "Heidelberg, 7 gün önce. Mislina'nın doğum günü hediyesi olan altın dolmakalemle yazıldı.&quo... Devamını Gör

1. Heidelberg'deki İlk Dersim- Babamın notlarıyla hazırladığım "Arap Şiirinde Kayıp Anneler" semineri
2. Torunum Lina'nın Doğumu - Doğum belgesine babamın adını verdim
3. Serakib'deki Kütüphane - Yıkık evin yerine inşa ettirdiğimiz binanın açılış konuşması
4. Son Şiir Kitabım - Annemin defterlerinden derlediğim "Tozlu Sayf... Devamını Gör

"
**قَصِيدَةٌ لِسَرَاقِبَ**

يَا بَلَدَ الحُبِّ وَالدُّمُوعِ..
أَيْنَ العُيُونُ الَّتِي رَأَتْنِي طِفْلًا؟
أَيْنَ البُيُوتُ الَّتِي ضَمَّتْ أَحْلَامَنَا؟
صَارَتْ رَمَادًا تَحْتَ أَحْذِيَةِ الغُرَبَاءِ..

هَذِهِ الشَّوَارِعُ تَبْكِي..
لِأَنَّهَا تَذْكُرُ أَطْفَالَهَا..
كُلُّ حَجَرٍ هُنَاكَ يَحْكِي:
"كُنَّا وُجُو... Devamını Gör