Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül, dalış tüpünü takıp gölün karanlık sularına daldığında, ilk anda vücudu buz gibi suyun keskinliğiyle ürperdi. Fenerin ışığı bulanık suyu zorla yarıyor, her şey sisli bir rüya gibi görünüyordu. Sanki göl, ona adım adım yaklaşan görünmez ellerle sarılıyor, “Geri dön,” diye fısıldıyordu.
Derinlere indikçe etraf sessizleşti. Suyun uğultusu dışın... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, Şeref Dede’nin uyarısından sonra koşar adımlarla eve döndü. Yağmur, kasabanın sokaklarını çamura çevirmişti. Kalbi göğsünden çıkacak gibiydi; sanki görünmez bir el, nefesini kesiyordu. Kapıyı açarken anahtar deliğinden birinin gözleri ona bakıyormuş gibi hissetti. Kapıyı sertçe itti, içeri girdi. Her şey yerli yerindeydi… ama bir şey farklıy... Devamını Gör

Eylül, gölden aldığı fotoğrafı defalarca inceledi. Babasının gülümsemesi bu fotoğrafta farklıydı; gözlerinde bir huzur değil, bir sır saklıydı. Yanındaki kadın ise belli ki yıllar öncesinden kalma bir yüzdü, ama kimdi?
O gece uyumadı. İnternette o kasaba evini aramaya çalıştı, ama bulamadı. Fotoğraftaki evin penceresinde belirsiz bir gölge olduğun... Devamını Gör

Gece boyunca gözünü kırpmadı Eylül. Aynadaki parmak izleri, birisinin odasına girdiğinin kanıtı gibiydi. Ama kapılar kilitliydi, pencereler kapalıydı. “Biri bana oyun oynuyor,” diye fısıldadı kendi kendine.
Sabah olduğunda, babasının ölümünden kalan tek iz olan eski defteri eline aldı. Defterin ilk sayfasında garip bir cümle vardı:
“Göl, konuşurs... Devamını Gör

1. Bölüm: Sessiz Çığlık

Gece, karanlığın en derin yerinde bir sır saklıyordu. Yağmur, eski taş sokaklara vurdukça, sanki geçmişin bütün günahlarını yıkamaya çalışıyordu. Eylül, ıslak kaldırımlarda tek başına yürürken ayak sesleri yankılanıyordu. O an anladı ki, birisi onu izliyordu…
Gözlerini kapattı ve babasının cenazesinden kalan son kareler ... Devamını Gör

Size üç emanet bırakıyorum:

Emanet Nerede Saklı? Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp Annemin sandığında
İlk çocuğun doğduğunda bağla ona

2. Yarım Şiir Baba defteri, sayfa 47 Kendi şiirini tamamladığında

3. Son Çekirdek Ceketimin sol cebi Ben öldükten sonra Neckar’a at

. TOPRAĞA VEDAM: ... Devamını Gör

"Elias'ım,
Babaanneni kaybettiğin gün sakalını tıraş et.
Tıpkı benim babama yaptığım gibi...
Usturayı tutarken şunu fısılda:
'Aşk, ilk günkü gibi yanıyorsa; küllerimde hâlâ canlıyım.'
Sonra tıraş köpüğündeki gözyaşlarını Neckar’a akıt."



BİLİMSEL MİRASIM: EPİGENETİK VAZİYET

Laboratuvar Notlarım (Heidelberg Üniversit... Devamını Gör

7. "GÖLGENİZ" DEĞİL, "IŞIĞINIZ" OLSUN

"Babam ölmeden önce: 'Gölgem olma, ışığım ol!'dedi.
Çocuğunuzu:
- Kendi hayallerinizin telafisi olarak yetiştirmeyin,
- Korkularınızdan korumak adına kanatlarını kırmayın.
Onun tuttuğu ışık, sizin karanlığınızı aydınlatabilir."



SON SÖZ:
"Anne-b... Devamını Gör

4. KİMLİĞİNİZİ "KÖPRÜ" YAPIN

"Ben dört nehrin çocuğuyum: Fırat, Tuna, Boğaz, Neckar...
Babam hiçbirini inkâr etmedi.
'Hepsi senin hikâyen' dedi.
Çocuğunuzun karma kültürlü kimliğini bir zenginlik olarak kutlayın.
Ona şunu fısıldayın:
'Sen, köklerini taşıdığın topraklardan daha büyüksün!'"

5. "YO... Devamını Gör

1. ÇOCUĞUNUZA "DÖNÜŞTÜRÜCÜ GÜCÜ" ÖĞRETİN

"Bana bir zeytin çekirdeği verdi babam:
'Sert kabuğu kırılırsa, acı şifa olur' dedi.
Çocuklarınıza acıyı toprağa ekmeyi öğretin.
Düştüklerinde, yaralarını bir çekirdeğe sarıp
'Bak, bunu nasıl ağaca dönüştüreceğiz?' deyin."



2. DUYGULARI SAKLAMAYIN, ONLARI "... Devamını Gör

FIRAT:“Çocukluğum sular altında kaldı.”
TUNA:“Umudum dondu peron 3’te.”
BOĞAZ:“Yüreğim vapur düdüklerine takıldı.”
NECKAR:“İyileşmek, her sabah yeniden doğmakmış...”

BEN MİSLİNA – GÖLGELERİN MİRASÇISI

Şimdi ben büyükanneyim,
Torun soruyor: “Oma, wer war Opa?”
(Büyükanne, dedem kimdi?)
Götürdüm onu zeytin ağacına –
Üç hikâye... Devamını Gör

On dört yaşımda cesaretle dokundum
Yarım kalmış mısralarına:
“...torunun kucakladı seni –
‘Anneannenin gözleri var’ dedi.
Bil ki sevgi;
Öldükten sonra başlar.”
Defteri uzattığımda,
“Mürekkebimsin”dedi –
Gözlerindeki su, Tuna’ya aktı.

---

GALATA’DA BALIK EKMEK

Vapur düdükleri çalıyor hasreti...
Babam ağlıyor, ekmek a... Devamını Gör

1. Zeytin Ağacı Ritüeli

Her yıl doğum günümde Heidelberg Botanik Bahçesi'ndeki zeytin ağacına asıyorum:
- Babamın bir öğüdü
- Annemin bir fotoğrafı
- Lina'nın bir çizimi
(Şimdiye kadar 27 öğüt astım. Ağaç, yaşayan bir bilgelik kütüphanesine dönüştü)

2. Miras Dersleri

Öğrencilerime verdiğim "Epigenetik ve Sevgi" dersi... Devamını Gör

"Mislina'm,

- Dil öğren: Her dil, yeni bir dünya demektir. Annenin Arapça ninnileri seni hayata bağladı.
- Toprak taşı: Gittiğin her yere memleket toprağı serp. Köksüz ağaç devrilir.
- Gözyaşını saklama:Ağlayamayan erkek değil, insan olamamış demektir."


"Bil ki:
1. Mezarlıklar ölülerin değil, unutanların ses... Devamını Gör

BABAMIN DİZDİĞİ İNCİLER: HAYATA DAİR 7 ÖĞÜT

1. "Acıyı Toprağa Ekmeyi Öğren"

"Kızım, büyük acılar zeytin çekirdeğine benzer. Sert kabuğunu kırıp toprağa ekersen, bir gün yağ olur sofralara şifa verir. Anneni kaybettiğimiz o gece, senin beşiğinin altına bir çekirdek gömdüm. Heidelberg'deki o ağaç işte o tohumdan çıktı."
... Devamını Gör

Babamın cebinde sakladığı
O kırık zeytin dalı,
Ninemin fırında pişirdiği
"Kına ekmeği"kokusu...
Şimdi bombaların gölgesinde
Her taş fısıldıyor:
"أَيْنَ الْوَفَاءُ؟" (Vefa nerede?)

Sokağımızın çeşmesinden
Kan akıyor şimdi,
Çocukluğumuzun saklambaç evleri
Mezar oldu.
Ey Serakib!
Sana sormak hakkı... Devamını Gör

"Bu şiirler, bir babanın yüreğinden sızan ilk kanamalardır. Kimi hastane koridorlarında, kimi gurbet trenlerinde doğdu. Şimdi sana emanetim Mislina'm: Öyle bir hayat yaşa ki; her dize, torunlarımıza cesaret olsun. Çünkü aşk; ölene dek değil, öldükten sonra başlar...
-Baban, Romanya'da sonbahar yağmurunda"

---Bu kitap; kaybedilmiş ... Devamını Gör

(Babamın Bitmemiş Son Şiiri + benim Tamamlamam)

Babamın Yazdığı Kısım:
```
Artık akşam oluyor Seher'im,
Sandalyem gıcırdıyor tenhalıkta.
Mislina bugün...

```
(Yarım kalmış, mürekkep lekesi son kelimeyi silmiş)

Mislina'nın Tamamlaması:
```
...torununu kucakladı.
"Anneannenin gözleri var" dedi.
Ben sustum.... Devamını Gör