Akşamın loş avuçlarıyla sıvazladığı camlardan süzülürken hüzün,
Bir yalnızlık türküsüdür çalınan, tenhalığın mızrabında.
Sen gideli, zaman öyle ağır ki,
Sanki her saniye bir asra gebe...

Ellerim boşlukta arar seni,
Rüzgârlara tutunmuş bir çığlık gibi.
Geceler, uzak bir diyardan gelmiş cellatlar misali,
Yüreğime çöker, kanat... Devamını Gör

Bölüm: Kanla Yazılan Uyarı

Gölün altındaki mahzenden çıkarken Eylül ve Deniz’in üstüne bir ağırlık çökmüştü. O kemiklerin görüntüsü, geceleri rüyalarında bile onları rahatsız edecekti.
Kasabaya vardıklarında meydanın ortasında kanla yazılmış bir mesaj buldular:
“Bu sadece başlangıç, Eylül.”
Eylül’ün elleri titredi. “Yusuf… hâlâ içeride olamaz... Devamını Gör

Göl kenarında rüzgâr uğuldayarak esiyordu. Eylül, Yusuf Kara’nın yakalanmasının ardından huzur bulması gerekirken içini garip bir korku kaplamıştı. Geceleri babasının sesini duyuyor gibi oluyordu.
“Eylül… bitmedi…”
Defteri açtığında babasının yazmadığı yeni satırlar buldu. Oysa defter kapalıydı. “Kuzey ormanında gizlenmiş olan sır, her şeyi değ... Devamını Gör

Kasaba halkı Aslanbeylerin tutuklanmasından sonra derin bir nefes aldı. Ancak Eylül için bu sadece bir zaferin başlangıcıydı. Babasının defterinde hâlâ açılmamış sayfalar vardı. Defterin ortasında eski bir belge buldu.
Belgede şu yazıyordu:
“Kasabanın kaybolan 12 kişisi…”
Eylül bu isimlere bakınca dondu kaldı. Hepsi son 30 yılda bir şekilde göl ... Devamını Gör

Fabrikanın önüne vardığında kapı zincirlerle kilitlenmişti. Eylül zinciri kırmak için taşlardan yardım aldı, elleri kan içinde kaldı ama kapıyı açmayı başardı. İçeri girdiğinde ağır bir barut kokusu vardı. Bodrumun köşelerinde patlayıcılar yerleştirilmişti.
Zamanlayıcıyı gördü: 10 dakika.
Eylül, kaseti ve Leyla’nın eşyalarını kurtarmak için önce ... Devamını Gör

Kasaba meydanında tuhaf bir sessizlik vardı. Eylül’ün yürüyüşü, taş döşeli yollarda yankılanıyordu. Babasının defteri çantasında, Leyla’nın kolyesi boynundaydı. Kendi kendine mırıldandı:
“Bu sırlarla artık geri dönüş yok. Babamı susturdular ama beni asla susturamayacaklar.”
Tam o sırada, kasabanın en büyük çanı çalmaya başladı. Çan sesi, gökyüz... Devamını Gör

Rüzgâr, gölün yüzeyini keskin bir bıçak gibi yarıyordu. Gölün kuzeyi, kasabanın en ürkütücü bölgesiydi. Orası yıllardır kimsenin gitmeye cesaret edemediği, eski efsanelerle anılan bir yerdi. Eylül, babasının defterinde altı çizili olan o cümleyi tekrar okudu:
“Kuzeyde, dev çınarın altına bak.”
Sırtında çantası, elinde feneri ve defteriyle yola ... Devamını Gör

Kasabanın merkezindeki olayların yankısı hâlâ sürüyordu. Eylül’ün ifşaları Aslanbey ailesini köşeye sıkıştırmıştı ama bu sadece sessiz bir fırtınanın habercisiydi. Kasaba halkı öfkeliydi, fakat kimse Aslanbeylerin kolay kolay yenileceğini düşünmüyordu. Onlar sadece zengin değildi, kasabanın tüm karanlık geçmişini ellerinde tutuyorlardı.
Eylül, g... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül, dalış tüpünü takıp gölün karanlık sularına daldığında, ilk anda vücudu buz gibi suyun keskinliğiyle ürperdi. Fenerin ışığı bulanık suyu zorla yarıyor, her şey sisli bir rüya gibi görünüyordu. Sanki göl, ona adım adım yaklaşan görünmez ellerle sarılıyor, “Geri dön,” diye fısıldıyordu.
Derinlere indikçe etraf sessizleşti. Suyun uğultusu dışın... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, gölden aldığı fotoğrafı defalarca inceledi. Babasının gülümsemesi bu fotoğrafta farklıydı; gözlerinde bir huzur değil, bir sır saklıydı. Yanındaki kadın ise belli ki yıllar öncesinden kalma bir yüzdü, ama kimdi?
O gece uyumadı. İnternette o kasaba evini aramaya çalıştı, ama bulamadı. Fotoğraftaki evin penceresinde belirsiz bir gölge olduğun... Devamını Gör

1. Bölüm: Sessiz Çığlık

Gece, karanlığın en derin yerinde bir sır saklıyordu. Yağmur, eski taş sokaklara vurdukça, sanki geçmişin bütün günahlarını yıkamaya çalışıyordu. Eylül, ıslak kaldırımlarda tek başına yürürken ayak sesleri yankılanıyordu. O an anladı ki, birisi onu izliyordu…
Gözlerini kapattı ve babasının cenazesinden kalan son kareler ... Devamını Gör

Ah, o defter... Babamın kokusunu taşıyan, yılların yorgunluğunu sırtlamış o eskimiş defter. Parmaklarım sayfaların üzerinde gezinirken, her bir kırışıklıkta, her bir soluk izde onunla yeniden buluştuğumu hissettim. Sanki zaman durmuş, ben babamın gençliğine, onun gizli dünyasına adım atmıştım.

Derken, o sayfa... Sayfa 73. Evet, burasıydı. Baba... Devamını Gör

BABAMIN GÖNLÜNDEKİ KORKU

Vasiyetinde bahsettiği yeşil sandığı açtığımda, sanki zaman durdu, nefesim kesildi. İçinden sadece eşyalar değil, annemin ruhu döküldü üzerime; her biri kalbimi sızlatan, dokunaklı birer notaydı. Onu kaybettikten sonra ilk kez bu kadar yakından hissettim varlığını.

* Babamın üniversite notları: Sarıya çalmış kağıtl... Devamını Gör

Seher gitti… Ansızın, sessizce, bir sonbahar yaprağı gibi usulca kayıp gitti. Geride, sarsılmış bir yürek ve küçücük elleriyle hayatın ağırlığını taşımaya çalışan bir kız çocuğu bıraktı: Mislina.

Şimdi evde her şey Seher’siz. Onun kahkahalarının çınladığı koridorlar bomboş, mutfakta pişen yemeklerin kokusu artık yok. Mislina, annesinin ayakkab... Devamını Gör

:SEHER'İN SON İBRETİ

(Hastane Koridorlarında Çaresizlik)

Seher'in sararan göz akları ve avuç içlerindeki turuncu lekeler ilk uyarıydı. "Karaciğer yetmezliği" tanısı konduğunda, "Tedavi olacaksın!" diye diretmiştim. Ama o, İdlib'deki o zeytin ağacının kökleri gibi direniyordu:
"Muhammed'im Rabb'im ne zaman çağı... Devamını Gör

Evet, kitabın sonuna geldik...

Ama aslında bu bir son değil; bizim hikayemizin, sevgimizin, dostluğumuzun ve kardeşliğimizin devamının sadece yeni bir başlangıcı. Makbule abla, seninle yaşadığımız her an, paylaştığımız her duygu, birlikte aşamadığımız zorluk kalmadı. Sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli “anne yarısı” oldun.
Senin me... Devamını Gör

Sessizce sarar beni, dokunuşun,
Yaralarımda şifa, kalbimde huzur.
Gözlerinle anlatırsın derdimi,
Anne yarısı, sarsılmaz bağımız,
Seninle güç bulur her soluk.

Kimi zaman susar dünya etrafımızda,
Ama seninle her şey anlamlı olur.
Dostluk değil sadece, kan değil belki,
Ama yürekten bağlanmış iki ruhuz,
Anne yarısı, hayatımın en güzel yanı.
... Devamını Gör