Ya beyninin her dediğini kabul eder, kölesi olursun…
Ya da beyninin fısıldadığı korkulara, şüphelere, bahanelere kafa tutar; kendi hayatının efendisi olursun.

Beyin, sizi korumak için konuşur. Riskten kaçar, yeniliğe direnç gösterir, alışkanlıkların konforunda yaşamak ister. Çünkü bilinmezlik ona göre tehlikedir. O yüzden çoğu zaman “Bırak”, “E... Devamını Gör

Hayat, uzun bir yol gibi görünse de aslında küçük anların toplamıdır.
Bizi var eden şey; büyük planlarımız, yıllara yayılan hedeflerimiz değil, tam da şu anda verdiğimiz kararlar, attığımız adımlar ve yaşadığımız anların içindeki duruşumuzdur.

Bir insanın hikâyesi, yaptığı tercihlerle şekillenir.
Bazen tek bir seçim, bir ömrün yönünü değiştiri... Devamını Gör

Yarın, bugünün gölgesini değil; cesaretinizin izini taşır.
Hayat, sadece yaşananlardan ibaret değildir; insanın kendi içinde kurduğu dünyalardan, kurmaya cüret ettiği büyük hayallerden doğar. Çoğu zaman sınırları biz çizeriz, sonra da o çizgilere esir oluruz. Oysa yarın, sadece bir gün değildir—yeniden başlayabilme gücüdür.

Kendinizi bugünün yo... Devamını Gör

Sevgili Aslı öğretmenim,
Hayatına öyle güzel insanlar gelir ki, varlıkları sessizce ruhunu aydınlatır. Onlar, sen fark etmesen de kalbine dokunur ve karanlık anlarında bile içini ısıtır. Sözleriyle değil, davranışlarıyla iyiliği ve sevgiyi öğretirler. Bir bakışları yettiğinde, tüm endişelerin kaybolur ve kendini güvende hissedersin. Zor zamanları... Devamını Gör

Öğretmenim, Hz. Ali’nin (s.a.v) bir sözü var: “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” Bu söz her zaman aklıma gelir ve sizin için hissettiklerimi düşündüğümde, ne kadar doğru olduğunu bir kez daha anlıyorum. Çünkü siz bana sadece harfleri, kelimeleri veya dersleri öğretmediniz; siz bana hayatı, sabrı, cesareti, sevgiyi ve saygıyı öğrett... Devamını Gör

Aslı öğretmenim, ben kitap okumayı hiç sevmiyordum. Kitaplar bana uzak, sayfalar ise anlaşılmaz gelirdi. Fakat bir gün elimde bir kitap buldum ve okumaya başladım. O ilk sayfaları çevirdiğim an, farklı bir dünyanın kapıları aralandı ve kitaplar birdenbire bana yakın, arkadaş gibi oldu. Her sayfada yeni bir düşünce, yeni bir duygu, yeni bir hayal ... Devamını Gör

Bazen insanın içi istemediği bir sızıyla dolar. Ne tam bir acı ne de farklı bir duygu sadece boşluk kocaman bir boşluk. İçimde ''bir şey eksik'' hissi gibi. İşte ben o eksikliği, sevmek isteyişimin en derin yerinde hissediyorum. Sevmek istiyorum. Sevmek ve sevilmek. Sonunun ne olacağını düşünmeden, kalbimi saklamadan, hevesimi yarım bırakmadan, içi... Devamını Gör

Metafizik, insan zihninin en cesur, en sınırsız atılımıdır. O, duvarları aşmak, görünmeyeni görmek, “niçin” sorusunu evrenin kapısına dayamak ihtirasıdır. Fakat garip bir tezattır ki, bu uçsuz bucaksız arayış, çoğu zaman zihnimizin en dar, en sıkı hücrelerinde kilitli kalır. Bu kilidi vuran, sorgulama cesaretimizi paslandıran şey ise çoğu zaman “... Devamını Gör

Julian'ın, "Zenginlik, dünyevi mallarla ölçülen bir servet değildir. Asıl zenginlik, ruhun ihtişamını inşa etme cesaretine sahip olmaktır" sözü, yola çıkış noktamız olsun. Bu, tıpkı Santiago'nun hazine peşinde çıktığı yolculukta asıl hazinenin kendisindeki dönüşüm olduğunu keşfetmesi gibidir.

Siz de bir gün, belki de en meşgul olduğu... Devamını Gör

Göz alıcı elbiseler, kusursuz görüntüler, zarif endamlar… Bir sergi salonundayız sanki. Dışarıya yansıyan her bir kare, bir sanat eseri titizliğinde düzenlenmiş, parlatılmış ve sunulmuş. Her yer, bir mükemmellik yalanının parlak ambalajıyla kaplı. Oysa bu ihtişamlı perdenin hemen arkasında, toplumun ruhunda kanayan, derin bir yara var. Bu, anlamı... Devamını Gör

Heyhat!
Eleştiriye tahammülü olmayan,
Fikirleri tek elde toplayan şakşakçılarla büyüyenler,
Ömer gibi adalet timsali, Ali gibi cesur olmayanlardır...
Ben ki,
Cefayı, sözleri adaletle biçtim.
Yalnızlığımı hakikatin kılıcıyla kestim.
Her heceyi bir sorguya, her dizeyi bir darağacına çevirdim.
Kör kuyularda susuzluğa mahkûm ettiler sözü.
K... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

Hayat bazen sessiz bir sahneye dönüşür;
İnsanlar rol keser gibi yürür zamanın içinde.
Gülüyormuş gibi gülünür,
Mutluymuş gibi bakılır,
Özgürmüş gibi dolaşılır…
Ama içte, sessiz bir boşlukta kaybolur ruh.

“Mış gibi yaşamlar” güven verir,
Ama bu güven sahte, yumuşak bir zincirden ibarettir.
Kimse gerçekten görmez, kimse gerçekten duymaz;
Ç... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Minberler, bir hatibin cesur ve coşkulu sesiyle yankılanırken, sokaklar sessizliğin ve eylemsizliğin acı feryadıyla dolu. İslam dünyasının liderleri, kürsülerde gürleyen, zalimi kınayan ve mazluma sahip çıkan görkemli nutuklar atarken, bu nutuklar Gazze’nin yıkık duvarlarına çarpıp geri dönüyor. Söylemler, en güçlü Arap atlarının üzerinde, en k... Devamını Gör

Herkesin dostu olan,
Aslında hiç kimsenin dostu değildir.
Güler yüzüyle gelir,
Ama ardında bir boşluk taşır,
Sessiz ve soğuk, kimseye dokunmaz.

Güvendik, sarıldık, inandık;
Ama o sadece bir gölgeydi,
Bir anlık sıcaklık,
Bir yalanın nazik maskesi.

Herkes ona akın eder,
Ama o, kimseyi bırakmaz yanında.
Dost sandığın elin,
Kendi yalnız... Devamını Gör

Aldanma insanların dillerinden düşen güzel sözlere,
Her tebessümün ardında bazen hançer gizlidir,
Güven dedikleri temiz gömlek, herkesin üzerinde durmaz,
Çürüyen iplerle asılı, bir an gelir kopar elinden.

Dost sandığın, gölgesinde kalır bazen,
Kalbinin sıcak köşelerini çalar, soğuk bırakır ardında.
Sözleri tatlı, niyetleri keskindir;
Her “... Devamını Gör

Dürüstlük özel bir kiyafettir, herkes taşıyamaz,
Sahte ruhlar, maskeli yüzler, hepsi çöker zamanla.
Yalansız olacaksın! Mevlana boşuna dememiş:
“Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol.”

Saklanamazsın, kaçamazsın gerçeğinden,
Maskelerin erir, sahte gülüşlerin çığlık atar sessizliğinde.
Ben yumuşak değilim, sözlerim kılıç, bakışlarım... Devamını Gör