Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

İstanbul’un gece sokakları yağmurla yıkanmış, kaldırım taşlarının arasından yükselen buğular, sanki şehrin gizlediği karanlık sırların nefesi gibiydi.
Eylül, sırtındaki çantada babasının kasetini ve defterini sıkıca taşıyordu. O defter artık onun için sadece bir hatıra değil, bir silah gibiydi. Babasının yarım bıraktığı savaşın canlı kanıtıydı.
... Devamını Gör

Yusuf Kara’nın gölde kaybolmasının ardından kasaba bir süre sessizleşti. Herkes rahatladığını sanıyordu. Ancak Eylül, gölün kenarında hâlâ fısıltılar duyuyordu.
Geceleri gölden yükselen bir kadın sesi ona şöyle diyordu:
“Henüz bitmedi. Gerçek yüzeye çıkmadı.”
Eylül ürpererek babasının defterini açtı. Defterin son sayfasında silik bir yazı vard... Devamını Gör

Hayatı kahkahalarıma sığdırmışlığım çoktur. Ruhum büyüyememiş bir çocuktur benim. Ama fazla kırılgan bir kalbim ve unutamayan bir hafızam var. Sildim dediğim kimseyi silemedim. Canım çok yandı. Yaşama devam etmek istemediğim çok zaman oldu. Her seferinde yeni bir ben inşa ederek tutunmaya çalıştım hayata. Fazlasıyla yorgunum. Duygularını alenen yaş... Devamını Gör

Bölüm: Kanla Yazılan Uyarı

Gölün altındaki mahzenden çıkarken Eylül ve Deniz’in üstüne bir ağırlık çökmüştü. O kemiklerin görüntüsü, geceleri rüyalarında bile onları rahatsız edecekti.
Kasabaya vardıklarında meydanın ortasında kanla yazılmış bir mesaj buldular:
“Bu sadece başlangıç, Eylül.”
Eylül’ün elleri titredi. “Yusuf… hâlâ içeride olamaz... Devamını Gör

Fabrikanın önüne vardığında kapı zincirlerle kilitlenmişti. Eylül zinciri kırmak için taşlardan yardım aldı, elleri kan içinde kaldı ama kapıyı açmayı başardı. İçeri girdiğinde ağır bir barut kokusu vardı. Bodrumun köşelerinde patlayıcılar yerleştirilmişti.
Zamanlayıcıyı gördü: 10 dakika.
Eylül, kaseti ve Leyla’nın eşyalarını kurtarmak için önce ... Devamını Gör

Makbule ablam, kadınlığın en güzel ve en güçlü hâlini temsil eder. Hem nazik, hem güçlü; hem yumuşak kalpli, hem kararlı... Onun içinde bir denge var; zorluklar karşısında yılmayan ama aynı zamanda sevdiklerine sonsuz şefkat gösteren bir yürek.
Kadın olmak, onun için sadece biyolojik bir gerçeklik değil, yaşam felsefesi. Her adımında kendi yolunu ... Devamını Gör

Makbule ablamın en çok sevdiğim yanı, onun sonsuz merhametidir. Hayatın en zor anlarında bile, içinde taşıdığı şefkatle herkese dokunur, kalpleri ısıtır. Merhameti sadece sözlerde değil, davranışlarında da kendini gösterir; zor durumda olanı görür, ihtiyaç duyduğunda elini uzatır, hiçbir karşılık beklemeden yardım eder.
O, insanlara olan sevgisini... Devamını Gör

Sessizlik kapladı tüm duvarlarımı ,
Usul usul izledim sigaramın dumanını .
Durduğum yerde kaldım.
Uzandım dokunmak istediklerime ,
Kulaklarımın duymak istediği sözlere,
İhtiyacım olduğunda hayır beklediğim ,
Küstah bedenlere.
Tutamadım .
Tutunamadım.
Nereye gideceğimi bilemedim,
Yada bildiklerimi unuttum .
Böylesi bir karanlığa daha önce... Devamını Gör

"Kuvayı Milliye yalnız ben değilim. Kuvayı Milliye bütün milletindir. O ölmeyecektir." 
Şehit Hamdi Bey
Edremit Kaymakamı

Akşamın ilk saatlerinden itibaren Meyhaneler Sokağında yoğun bir kalabalık vardı.Sokak, gecenin koynunda yankılanan kahkahalar ve saz sesleriyle inliyordu. Sokağa ... Devamını Gör

Beni soracak olursan eğer,
yılın her gününe bin düğüm atılmış gibi günlerim.
'Bir düğümde benden olsun', diyenlerle doldu ipim.
Zararım yok kimseye, yuvarlanıp gidiyoruz işte.
Ziyan edilmiş yüreğimin, kaderiyle uğraşıyorum bugünlerde.
O baki geçer ama haddini aştı hayallerim.
Ne zaman yoklayacak olsam, elimde kalıyor her biri.
Biriktirdiğim ... Devamını Gör

Rumların Mora’da 1821’de isyanını, Hıristiyan-Müslüman çatışması şeklinde algılayan Avrupa kamuoyu asilere maddî ve manevî yardımda bulundu.Nihayet İbrahim Paşa, Mora’nın büyük bir kısmında Türk hâkimiyetini tekrar tesis etti. Ancak Rusya, İngiltere ve Fransa 4 Nisan 1826 Petersburg Protokolü ve 6 Temmuz 1827 Londra Antlaşması’yla bağımsız Yunanis... Devamını Gör

"Benim vazgeçişlerim Onun kaybıydı oysa.... Bilmeliydi, Bilmek istemedi... Görmemek I'nun tercihiydi, Biraz olsun gerçekten bakıpta görebilmeliydi.... sandığı kadar cesur değildi, Ben ise zannettiği kadar aciz..... Sağırdı kulakları duymak istemedi, Kırıp dökülenlerin faturasını Bir tek kendine kesemedi.... Ve neden Sonra zaman, Su gibi akıp g... Devamını Gör

"Benim vazgeçişlerim O'nun kaybıydı oysa Bilmeliydi, Bilmek istemedi..... Görmemek O'nun tercihiydi, Biraz olsun gerçekten bakıpta görebilmeliydi... O sandığı kadar cesur değildi, Ben ise zannettiği kadar aciz... Vağırdı kulakları duymak istemedi, Kırıp dökülenlerin faturasını Bir tek kendine kesemedi... Ve neden Sonra zaman, Su gibi akıp gide... Devamını Gör

1821 yazında başlayarak yaklaşık 10 yıl devam edecek kan ve katliamlarla dolu süreç dönemin Padişahı Sultan II. Mahmud’un saltanatı devrine denk gelmişti.
Cumartesi günü, Ali Derviş Ağa'nın köşkünde son kez gördüğüm Hacı Efendi ile Süleyman Efendi hanında karşılaştım. Aradan geçen günler Hacı Efendiden çok şey götürmüşe benziyordu. Köşkte o gün g... Devamını Gör

İçsel hesaplaşmalarım bittikten sonra meseleleri muhattabına iletmek gibi belki sıradan, kimine göre gereksiz, kendimce garip bir huyum var. Hissettiğim her neyse muhattabına iletmeden rahat edemiyorum. Yorulurum , kırılırım, defalarca kendi içimde mahkemeler kurar her seferinde karşı tarafı haklı çıkaracak bir bahane bulurum. (Ha yine de affedemed... Devamını Gör

"Babaanne" diye bağıran Pusat'ı duyan tek kişi Asiye'ydi. Bir şey olduğunu farz ederek birden evden çıkarak üst kata çıktı.

Kapıyı çalmak yerine direk açarak içeriye girdi. Pusat yatağın yanın da yere çökerek bağırıyordu "Babaanne bak bana bir tabut daha taşıtırsan seni asla affetmem" demişti.

Ölüm bir nefes kadar yakınd... Devamını Gör